The Year Of is de nieuwe band rond de getalenteerde B.Fleishmann. Fleishmann versterkte zich voor dit project met enkele uitstekende muzikanten zoals Christof Kurzmann en Martin Siewert. De drie heren staan bekend om hun geluidsexperimenten en het aftasten van de grenzen van muziek. Met 'Slow Days' levert het trio een vrij conventioneel album af. Toch laat 'Slow Days' zich moeilijk in één genre onderbrengen. Soms gaat het richting jazz, soms richting elektronica, soms resulteert het in mooie ingetogen pop. De enige constante doorheen het album is de hoge kwaliteit van de muziek en de immense diversiteit aan instrumenten die The Year Of gebruikt.
'Slow Days' is opgenomen in november 2005, maar wordt nu pas uitgebracht. En daar heeft The Year Of zo zijn reden voor, want 'Slow Days' is een typisch winteralbum: ideaal voor mistige koude dagen met een pril waterzonnetje dat door de ramen schijnt. De zachte knisperelektronica van B.Fleishmann vormt de bodem waarover piano, gitaar, drums, strijkers en een hele blazerssectie hun klanken laten vloeien. De zang van Christoff Kurzmann beklemtoont de winterse arrangementen.
Opener 'Mantra' geeft de luisteraar de kans om zich knus te installeren met een zacht gitaarspel, ingetogen drumroffeltjes en een klarinet die uit de verte het geheel begeleidt. Later in de track komt Kurzmann half fluisterend, half pratend zijn tekst brengen. 'There's Something About You' gaat in hetzelfde tempo verder, maar 'Stephen Hawking' brengt meer vaart in het album. Daarin zingt Kurzmann hoe het dagelijkse leven kan zijn als je Stephen Hawking heet. De stem en toon van Kurzmann, het vinnige gitaargetokkel en de ondersteunende drums doen vermoeden dat Johnny Cash nog onder de levenden is. Ook afsluiter 'Ronnie Hawkins' heeft dezelfde Cash-toets, maar dan zonder zang. Een prominent gitaargetokkel eist van de eerste noot de hele song op. Het is pas tegen het einde, wanneer de elektronica erbij komt, dat de gitaar wat naar de achtergrond wordt verdreven om met behulp van de drums tot een psychedelisch einde te komen. De vervormde zang van een voltallig koor helpt de psychedelica wel een handje.
De droevige teksten van 'Alone (I Love You)' en 'Sleep' brengen de winter terug in 'Slow Days'. Het lijkt erop alsof Kurzmann tussen het snikken door weinig opbeurende woorden als alone / all alone / but nobody / can make it out here / all alone brengt. Subtiele klokjes en een gitaar die met Kurzmann mee lijkt te wenen versterken de melancholie van de tracks. Daarna gaat het richting jazz met 'Bees Be' en 'Calling Sky'. Maar waar 'Bees Be' zich nog enigszins beperkt tot ingetogen jazz, laat 'Calling Sky' zich volledig gaan. 'Calling Sky' begint met dezelfde tristesse als 'Alone', maar gaat na enkele minuten meer richting bombast. Gitaren, drums en elektronica trekken een heuse geluidsmuur op om nadien gekalmeerd te worden door enkele blazers. Maar na tien minuten verliest ook de blazersectie elke controle en laat het hele instrumentarium van The Year Of zich eens goed gaan. Het is uiteindelijk de elektronica van Fleishmann die de instrumenten weer kalmeert. 'Calling Sky' tikt af op iets meer dan veertien minuten, maar het is elke seconde genieten van het spelplezier van The Year Of.
The Year Of is niet meteen het meest innoverende project van B.Fleishmann, maar het levert met 'Slow Days' wel een mooie winterplaat af. De muziek en zang spelen meesterlijk op elkaar in en de verscheidenheid aan instrumenten maakten het mogelijk om een veelzijdige plaat af te leveren die nooit als een onsamenhangend geheel aanvoelt. Na 'Slow Days' kan elke muziekliefhebber alleen maar hopen dat The Year Of geen gelegenheidsproject blijft van Fleishmann.
Meer over The Year Of
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
