The White Stripes coveren een nummer van Dolly Parton. Verbazen doet dat eigenlijk niet meer (de cover stond dan ook al als B-kant op de single 'Hello Operator' uit 2000, de oorspronkelijke versie dateert van 1973). Dat ze er hun eigen ding mee doen en dat uitstekend doen, ligt zelfs in de lijn van de verwachtingen. Ze doen het zelfs zo goed dat het moeilijk wordt om bezwaren te hebben tegen het feit dat de tekst eigenlijk door een vrouw gezongen hoort te worden. Het is immers net de tekst dat het nummer zo sterk maakt. Samengevat vraagt Dolly Parton aan het personage Jolene om haar man niet te verleiden, omdat haar hart dan zou breken. Jack White zingt en schreeuwt de tekst zo intens en geloofwaardig dat Dolly Parton erbij verbleekt. Elk woord klinkt gemeend, wanhopig en als een smeekbede.
Het muzikale aspect is er als ondersteuning voor de tekst. De minimale, bijna breekbare gitaarriff lijkt de enige houvast. Enkel wanneer Jack "Jolene, Jolene, Jolene" schreeuwt, mag het volume even hoger. Daarbij komt nog het publiek (de opname komt uit de dvd 'The White Stripes Under Blackpool Lights') dat luidkeels de song meebrult. Die is dan ook hoogst aanstekelijk.
De B-kant van het plaatje is 'Do', ook een opname uit dat concert. Hoewel het nummer minder intens is dan 'Jolene', komt hier een andere kracht van The White Stripes naar boven. Meer dan een eenvoudige gitaarriff, wat distortion en een drum is er niet nodig om een degelijke rocksong te maken. 'Do' is geen hoogvlieger zoals 'Jolene', maar wel een volwaardige B-kant.
Meer over The White Stripes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
