Aan de spetterende liveshows van The Van Jets, vol razendsnelle, gierende partijen is niet te merken dat de heren zich zoveel tijd gepermitteerd hebben om met hun debuutplaat op de proppen te komen. Maar liefst drie jaar na de gegeerde eerste podiumplaats van Humo's Rockrally (één trapje hoger dan Absynthe Minded) mag deze langspeler eindelijk het daglicht zien. Niet moeilijk dus dat de verwachtingen naar het werk van de broertjes Verschaeve hooggespannen waren. Het mag dan ook gezegd worden: 'Electric Soldiers' rockt. De plaat toont aan dat de groep de verstreken tijd mooi benut heeft om zichzelf een volwassen, sterke sound aan te meten.
Wie nog niet kennis heeft mogen maken met deze band: de referentie naar vervoermiddelen 'Van' en 'Jet' duidt op één ding: gas geven! Het is dan ook deze slogan die als een rode draad doorheen de optredens van dit kwartet loopt en ook op de cd enigszins terug te vinden is. Gitaren klinken erg luid en versterkers staan op hun hardst wanneer de titelsong ingezet wordt. Toch bieden The Van Jets op 'Electric Soldiers' iets helemaal anders dan zuivere gitaarnoise. Twaalf opgewekte liedjes met een aardige britpop-inslag houden een mooie balans tussen hard en zacht, pop en rock. Dankzij stevig, aanwakkerend drumwerk en strakke melodielijnen wordt het woeste gitaarwerk van de aangeworven Wolfgang Vanwymeersch (Waldorf) mooi getemd waardoor de groep in het vaarwater komt van een groep als Supergrass. Beatle-eske, simpele ritmes zoals bij opener 'I Don't Know' of het heerlijke, met piano ondersteunde 'Johnny Winter' versterken die gelijkenis. Het is net dat poppy masker dat dit plaatje deugd doet. Halverwege de rit zitten de nummers immers iets minder stevig in het zadel en komen details boven die een onvoltooid gevoel geven: songstructuren die wat rommelig lijken, gitaren die net té luid staan of een vuil accent in de zang. Met een productie in handen van Pascal Deweze (Sukilove) of Aaron Prellwitz (Death Cab for Cutie, Mountain Goats) is dit een beetje verrassend. Gelukkig werkt een dikke hand vol prachtige liedjes dit euvel weg. Het magnifiek open bloeiende, slepende 'What's Going On' of de gierende punkrocksong: 'How Many until Death', zullen niet aarzelen om nog dagen in het hoofd te blijven rondspoken.
Dit debuut bevat voldoende troeven om de inmiddels stevige livestatus van The Van Jets te bekrachtigen. De cd meet rockmuziek vele gezichten aan en bevat tegelijkertijd dat tikkeltje uitdaging om te blijven boeien. Dat er her en der wat schoonheidsfoutjes opduiken en niet alle songs even krachtig overkomen, is geen enkel probleem. 'Electric Soldiers' heeft geen ambitie het te maken als superplaat, maar is wel een meer dan beloftevolle springplank naar een tweede langspeler met wereldallures.
Meer over The Van Jets
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
