Tijdens het midden van de jaren tachtig spande Australië de kroon als het op popmuziek aankwam. Vaandeldragers van die tijd waren ondermeer Crowded House en Nick Cave. Beiden scheren deze dagen (nog steeds) hoge toppen. Een derde band die een grote aanhang kende, maar die het minder lang uitzong, waren de in Perth gevormde The Triffids. Meedrijvend op de succesvolle reünie van Crowded House beslisten de muziekbobo’s dat het tijd was om, na wat geremasterde re-issues, een nieuwe verzamel-cd op de markt te brengen: ‘Wide Open Road: The Best Of The Triffids’.
Na de split van de groep in 1989 en de dood van zanger en bezieler David McComb in 1999, raakte de muziek van The Triffids wat in de vergetelheid. Oorspronkelijk waren de heren duidelijk kinderen van hun tijd met een sound die gestoeld was op de postpunk van enkele jaren voordien. Ze evolueerden evenwel naar muziek die uitstekend in het oor lag bij de grote massa tijdens het summum van hun carrière. Ondanks het feit dat de klank duidelijk geworteld was in de donkere jaren tachtig, slaat ze nog steeds aan en mede daarom is er voldoende grond voor deze compilatie. Daarvan zijn er twee uitgaven: voor de banale geïnteresseerde is er de achttien tracks tellende cd met de meest radiovriendelijke uitingen van de groep. Voor de échte fanaten is er echter een tien schijfjes tellende box, waarin naast deze ‘best of’ ook heel wat demo’s, live opnames (ondermeer drie volledige concertregistraties) en enkele covers (Madonna, Elvis Presley, Bill Withers, …) meegegeven zijn.
Hier gaat het evenwel in hoofdzaak om ‘The Best Of The Triffids’. Wat kan daarover nu gezegd worden? Aangezien de groep niet echt veel inleiding behoeft, kan er enkel op de samenstelling commentaar worden gegeven. Wel, het zijn de meest gekende liedjes, het collectieve geheugen zeg maar, die via deze weg opnieuw in het spotlicht worden gebracht. Typische, radiovriendelijke, sterk gearrangeerde donkere popliedjes als ‘Beautiful Waste’ en ‘Bury Me Deep In Love’ konden onmogelijk uit de weg worden gegaan. Op deze verzamelaar zijn ze geflankeerd door singles als ‘Goodbye Little Boy’, ‘A Trick Of Light’ en het voor de hand liggende ‘Wide Open Road’. Daarnaast is er ruimte gelaten voor albumtracks die nooit als single werden uitgebracht. Doorheen deze verzameling doorlopen The Triffids verschillende gedaanten. Zo is er het orkestrale rocknummer ‘Red Pony’ van hun debuutplaat Treeless Plain (waarop geen enkele single stond), het in een folkjasje getilde ‘Juerdacttup Man’ (even lijken ze The Proclaimers of misschien zelfs The Levellers), het eerder genoemde ‘Beautiful Waste’ en ‘Reverie’ zijn aaibare popliedjes en, ten slotte, het met de rest vergeleken eerder sobere geluid tijdens ‘Cathy Knows’ (van het in een schuur opgenomen album ‘In The Pines’).
Het is geen overbodige luxe om deze Australische (pop)parels opnieuw onder de aandacht te brengen en dat niet alleen voor degenen die dit zullen beleven als herkenbaar jeugdsentiment, maar ook voor jongelui die niet met deze muziek opgroeiden. The Triffids zijn gemeengoed om in ere te houden. Omdat het evenwel een compilatie betreft, kan er gewezen worden op onvermijdelijke nummers waarvan echter geen spoor is te vinden. Hier kan bijvoorbeeld gedacht worden aan hun door The Beatles doordrongen debuutsingle ‘Stand Up’ uit 1981. Dit is evenwel kritiek die op nagenoeg elke compilatie kan worden geuit. Desalniettemin is het dus een voortreffelijk uitgangspunt om The Triffids beter te leren kennen.
Meer over The Triffids
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
