Sinds de release van 'Original Pirate Material', de baanbrekende debuutplaat van The Streets in 2002 levert Mike Skinner netjes om de twee jaar een nieuw album van zijn geesteskind af. Zo verscheen in 2004 de al even geslaagde conceptplaat 'A Grand Don't Come For Free' en ziet die enigszins tegenvallende opvolger 'The Hardest Way to Make an Easy Living' opnieuw twee jaar later het levenslicht. Ondertussen is het 2008 en ligt met 'Everything is Borrowed' het vierde The Streets-album netjes op schema in de winkelrekken. Maar misschien moet Mike Skinner toch eens ernstig beginnen nadenken over het werktempo dat hij zichzelf oplegt, want het valt niet te ontkennen dat de laatste twee albums van The Streets zwaar aan kracht en originaliteit hebben ingeboet.
Het geluid van The Streets is ondertussen genoegzaam bekend: Mike Skinner schippert voortdurend tussen praten, rappen en zingen en dat over een muzikaal palet dat sterk varieert tussen hip hop-beats, soul, 2-step garage tot zelfs flardjes rock. Zeer kenmerkend is echter het zware Britse accent waarmee hij zijn teksten declameert, zo wordt hij zelfs een tijdje bestempelt als de Engelse tegenhanger van Eminem. Dit laatste is evenwel ten onrechte want ook al zijn de teksten van Mike Skinner minstens even ingenieus en interessant als die van Marshall Mathers, muzikaal verkent hij met The Streets een veel breder spectrum dan de voornamelijk in het hip hop-straatje rondwandelende Eminem. Het was dus een jammerlijke vaststelling dat op het album 'The Hardest Way to Make an Easy Living' deze muzikale vernieuwingsdrang al sterk afgenomen was. Tekstueel redde Mike Skinner deze plaat echter nog op het nippertje. Des te pijnlijker is het daarom dat hij op het nieuwe album ook tekstueel niet meer het niveau van weleer haalt. Of zit iemand te wachten op een zinsnede als 'I wanna go to heaven for the weather, not for the company' ('Heaven For the Weather') of - nog erger - 'Everybody do the dodo' ('The Way of the Dodo')? Tekstueel staat dit in schril contrast met de prachtige kortverhaaltjes ten tijde van het debuut en de teksten op de mooi één verhaal vertellende conceptplaat 'A Grand Don't Come For Free'. Dat hij bovendien ook meer en meer de zanglijnen voor zijn rekening neemt en minder met gastzangers werkt zoals op de voorgaande albums, is ook al geen gunstige verandering. Want een begenadigd zanger is hij hoegenaamd niet. Uiteraard is het niet alleen maar kommer en kwel op 'Everything is Borrowed'. Zo heeft de knappe titeltrack tekstueel wel een sterke overpeinzing van het leven in huis ('I came to this world with nothing and I leave with nothing but love, everything else is just borrowed'), is 'I Love You More' een leuk en fris klinkend uitstapje richting jazz en heeft het album met 'The Strongest Person' een zeer mooi en teder luisterliedje in huis.
Niettemin is deze 'Everything is Borrowed' veruit het zwakste album van The Streets. Indien Mike Skinner niet al zijn krediet wil kwijtspelen, zal hij het niveau zowel tekstueel als muzikaal op zijn volgende worp – waarmee hij naar verluid nu al druk in de weer is – weer drastisch moeten opkrikken. Want nadat hij een aantal jaren terug nog gold als één van de meest frisse en vernieuwende acts uit Groot-Brittanië, lijkt zijn trukendoos nu al bijna zo goed als leeg te zijn. Dringend aan herbronning toe, die Mike Skinner.
Meer over The Streets
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
