Dertig jaar lang draait deze Britse new wave / punkband inmiddels mee. Ze hebben platencontracten afgehandeld bij EMI, Sony, Universal, .... The Stranglers mogen dus gerust "oude rotten in het vak" genoemd worden, al is daar op deze nieuwe plaat bitter weinig van terug te vinden. 'Norfolk Coast' is immers een erg fris en bruisend schijfje.
Een speels computerintrootje, loodzware gitaren en een gescandeerde rock 'n' roll inhoud zijn niet meteen de meest voor de hand liggende ingrediënten om een cd te openen. Het geeft wel aan met wat voor speelse creativiteit de groep deze plaat in mekaar heeft gefrutseld (hoewel ze er 5 jaar de tijd voor hebben genomen). De meeste van de 11 nummers op 'Norfolk Coast' mogen in elk geval gehoord worden. Mede dankzij coproductie van Mark Wallis (Travis, U2, Talking Heads) klinken de songs bijzonder rijk en vol. Typische Stranglers-ingrediënten blijven afwisselende arrangementen en opbouwende songstructuren met open gitaarakkoorden, ondersteund door een typerend, kabbelend orgeltje. Het mooiste voorbeeld hiervan wordt weergegeven in het 6 minuten durende, The Doors-achtige 'Trucker's Grave'. Qua songstructuur blijven The Stranglers werkelijke grootmeesters. Een spijtige zaak is dat zanger Paul Roberts toch aan kracht heeft moeten inboeten. Hij worstelt met een te oppervlakkige popstem die soms diep moet ingebed worden in bombastische instrumentale partijen om enigszins overeind te blijven. Half narratief lukt gerust, maar vanaf het ogenblik dat het echt op zingen aankomt, durven The Stranglers al eens te wankelen ('Dutch Moon'). Dat neemt natuurlijk niet weg dat de nummers zelf minder overtuigen. Dankzij enkele vlotte samenzangen, oneliners en wat elektronische foefjes klinkt deze cd ontzettend zomers en opgewekt. Zo kan zelfs een bombastische gitaarsolo op 'Long Black Veil' er gerust mee door. Enige rotte appel is het korte, contrabas gedragen 'Saufte Kuss' dat nep Duits, nep Frans en Engels tracht te combineren met een mislukt zigeunergevoel. Verder is 'Norfolk Coast' echter een aardig staaltje studiowerk.
Hun new wave-attitude hebben ze duidelijk moeten inleveren in de loop der jaren. Toch weet de groep nog duidelijk hoe iemand per gitaar bij het nekvel te grijpen. Enige vereiste is de volumeknop gedurende 40 minuten stevig open te draaien.
Meer over The Stranglers
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
