Tropische muziek uit de koude Zwitserse bergen: the Scrucialists tonen dat dit perfect mogelijk is. Zo'n kleine tien jaar terug trok deze begeleidingsband zich terug in een hol in de grond om zich de Jamaïcaanse vibes eigen te maken. Inmiddels zijn the Scrucialists uitgegroeid tot het centrum van een bloeiende reggaescène in Basel en hebben ze tal van grote rasta's muzikaal mogen bijstaan. 'All the Way' is een plaat waarin deze prima begeleidingsband zijn dynamiek ten volle toont: zeventien liedjes met telkens een andere reggaester aan het roer variëren van rootsreggae tot dancehall, ragga en zelfs r&b.
Een begeleidingsband moet zich veelzijdig opstellen. De tijd van ingehouden drumwerk, een kort aangeslagen akkoord op de synthesizer en een droge slaggitaar zijn duidelijk over, zo bewijst deze reggaeplaat. The Scrucialists voelen dit perfect aan. Met helden als Luciano of Michael 'Mykal' Rose (Black Uhuru) tonen ze zich meester van de strakke rootsmuziek. Kort afgeblokte partijen, aansporend werk van de Kung Fu Horns en de nodige dosis echo zetten een perfect muzikaal kader waarin beide frontmannen zich prima kunnen ontplooien. Dankzij een verslavend refrein en hobbelende percussie is 'Catch up a Fire' van dreadlock Rose een heerlijk zomernummer. Ook de minder bekende Studio One dj Lone Ranger kan zijn snel ratelende en in de hoogte schietende stem mooi uitwerken binnen de erg strakke begeleiding. Dit terwijl The Scrucialists met wat elektronische pulsen en digitale klanken niet afschrikken van een gezonde dosis experiment. Aan de andere kant spelen deze vier Zwitsers ook moeiteloos de zogenaamde nieuwe reggae. Tegendraadse percussieritmen vormen een heerlijk hoekige raggasong voor Dr Ring-Ding, die met veel samenzang en oerwoudkreten niet enkel aan Lee 'Scratch' Perry doet denken, maar ook een mooi Afrikaans sfeerbeeld oproept. Ward 21 of Turbulence zijn helden binnen de jonge generatie Jamaïcaanse zangers en gaan nog een stapje verder. Opgeklopte jungleritmen, ronkende bassen, schreeuwerige teksten en digitale effectjes tonen aan dat het genre vandaag meer en meer de banden met het verleden aan het breken is. The Scrucialists blijken zich echter schijnbaar toch meest thuis te voelen in de traditionele vorm. Een heerlijke basismelodie geeft het zacht golvende 'Unification' van dancehall meester Ginjah mooi vorm en ook 'Radio' van Zwitserse collega Phenomenden straalt met zijn aanstekelijk en zachtmoedig refrein en onverstaanbaar taaltje een bedwelmende kalmte en kracht uit. Helaas is die rust iets té weinig aanwezig op 'All the Way'. Hoewel The Scrucialists zich zelden aan overdaad bezondigen, kennen de frontzangers vaak wel wat af van drukdoenerij. Tijd voor instrumentale dubintermezzo's of drum'n'bass-partijen wordt de groep niet gegund en jonge leeuwen als Cali P. of Lutan Fyah gunnen hun overdonderende liedjes niet één seconde instrumentale muziek. Zelfs 'Still Waters' van de dertigjarige Ras Charmer uit Kingston doet zijn titel geen eer aan met een waterval van woorden en spreekt hiermee een mooie, kalme keymelodie en een leuk wippende baslijn wat tegen.
Hoewel het hier om een plaat van The Scrucialists gaat en deze Zwitserse band zich van een kwalitatief sterke, veelzijdige kant laat zien, zijn het vooral de zangers die de aandacht opeisen. Zoiets is natuurlijk eigen aan reggaemuziek, waar van begeleidingsband gewisseld wordt als van onderbroek. Toch is de vocale invulling vaak iets té expliciet en zelfs overdadig. Dat maakt van 'All the Way' onterecht een vrij overdonderende cd. Het is een mooi visitekaartje, maar een iets te druk reggaeplaatje.
Meer over The Scrucialists
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
