Steven De bruyn is één van die zeldzame Vlaamse rasmuzikanten die doorheen heel de scène zijn sporen heeft nagelaten. Deze alternatieve versie van Toots Thielemans verheft inmiddels reeds enkele decennia zijn mondharmonica tot een raszuiver en sfeerscheppend klasseïnstrument. The Rhythm Junks, de man zijn nieuwste project, betekenen het voorlopige einde van het rauwe bluesverleden van bands als El Fish of –verwarrend genoeg- The Rhythm Kings. Dit nieuwe combo swingt op alle fronten en mag eerder geïnterpreteerd worden als 'het ritme heerst', terwijl de plaat zoiets betekent als 'we vliegen erin'.
'Pop Off' is een erg diverse, haast multiculturele reis doorheen het brede muzikale kennisveld van De bruyn. Het betreft hier een klassevolle rootsband die de gitarist heeft ingeruild voor blazers. Reggae, jazz, funk en zelfs elektro vinden hun weg in dit bizarre, maar toch smaakvolle plaatje. Eigenzinnigheid en een stevige spirit staan hierbij centraal en worden al vanaf de zomerse opener 'Join the Bus' ingelepeld. Vurig trompetspel in een strak reggaeritme geven punch aan de slogan "Wanna move on with us / join the bus, join the bus": woorden van een groep die er veel zin in heeft. De bigbeat begeleiding van het swingende 'Panamajumbo' doet hiervoor niet onder, ook al gaat de achterliggende gedachte over het al dan niet commerciëel zijn van Panamarenko's koffie misschien wel wat ver. Het derde nummer gooit het over nog een heel andere boeg: een loom nummer met dubbende bas, gesproken strofen en een warm tapijt van blazers neemt even gas terug en contrasteert met zijn titel, 'Kerosene'. In feite horen geen twee van de dertien songs op de cd bij elkaar, terwijl toch voortdurend blijk wordt gegeven van klasse, intensiteit en vooral veel energie (ook al is die laatste soms mooi gebald). Ook humor mag natuurlijk niet ontbreken. Zo is het pas vanaf de vijfde track, het enige Nederlandstalige en tegelijkertijd volledig instrumentale (!), dat de mondharmonica prominent naar voren treedt. De virtuositeit van Steven De bruyn zorgt halverwege 'Pop Off' voor een stukje stevig jazz- en ja, zelfs blueswerk. Zo is het even wegmijmeren naar de tijden van veleer bij het vlot swingende 'Monk it Up': een erg dansbare ode aan grootmeester Thelonious Monk. In een heerlijk vraag- en antwoordspel lijkt zelfs een mondharmonica in overdrive te kunnen gaan. Toch laat een grote diversiteit zijn sporen na. Eigenzinnige songstructuren, inhoudelijke sprongen en erg speelse muzikale partijen zorgen voor een hoge muzikale status, maar niet meteen voor een toegang tot het grote publiek. Dat neemt niet weg dat de ingehouden glimlach even terug mag verschijnen wanneer de eerste noten van het alom gekende 'Moskow Diskow' van Telex worden ingezet. De 'levende' vertolking van deze synthesizerklassieker zorgde al eerder voor een mooie apotheose bij de optredens van The Rhythm Kings en brengt ook tegen het einde van dit schijfje aan de noodzakelijke vrolijke noot. Een kort sfeermomentje als het dromerige 'Flow Back to the Bow' sluit de plaat dan ook met verve af.
Ergens liggen The Rhythm Junks een beetje in het verlengde van The Rhythm Kings, zoals de naam doet vermoeden. Het verschil zit hem echter in krachtigere songs, nog meer spirit en een frontman die zich in zijn band, in plaats van ervoor plaatst. Niet dat de muzikale boodschap van deze cd altijd zo krachtig overkomt, maar 'Pop Off' is allicht toch een fijne voorbode voor enkele intense en felle zomeroptredens.
Meer over The Rhythm Junks
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
