De muzikale verhouding tussen saxofonist Dave Rempis en drummer Tim Daisy houdt al bijna 17 jaar stand. Sinds ze elkaar in 1997 tegen het lijf liepen in een bar in Chicago passeerde een hele waslijst aan projecten waarin ze samen participeerden, waaronder Vandermark Five, The Resonance Ensemble, The Engines en The Rempis Percussion Quartet. Hun duoproject gaat ondertussen ook al meer dan een decennium mee, maar toch is ‘Second Spring’ nog maar de tweede officiële opname van The Rempis/Daisy Duo.
Meer dan eender welke andere instrumentencombinatie, moet een duo van sax en drums opboksen tegen roemruchte voorbeelden, met op kop natuurlijk John Coltrane en Rashied Ali. De energetische en expressieve improviseerstijl waarvan dit duo de krijtlijnen uittekende op 'Interstellar Space', is na enkele decennia nog steeds populair bij avontuurlijke muzikanten waardoor het zowat de "klassieke" referentie is geworden. In 'Impasto' is het aanvankelijk makkelijk om parallellen te trekken naar deze, maar ook andere bekende opnames zoals het vurige 'Duo Exchange' van Frank Lowe en Rashied Ali. Maar die linken blijken al snel oppervlakkig. Rempis en Daisy bouwen in dit stuk 12 minuten lang aan een muzikaal horizontale en ritmische dialoog, die het expressieve geweld van de openingsfase helemaal doet vergeten.
Het duo lijkt de muziek in het daaropvolgende 'Numbers Lost' eerder te suggereren dan ze effectief tot stand te brengen. De percussie van Daisy doet denken aan een spoor van broodkruimels, weliswaar nadat er een troep hongerige vogels is neergestreken. Vage tikjes en het kraken en schuren van drumvellen zorgen voor lichte aanzetten en kleurtoetsen, wat later verandert in een beheerste puls op de middelgrote toms. Rempis laat op zijn beurt ideeën opvallend snel los, ten behoeve van een evenwichtige uitwisseling waarin het initiatief door beide musici voortdurend wordt afgestaan. 'Frijoleo' is daarvan zowat het tegengestelde met zenuwen die strak gespannen staan en een onophoudelijke keten van actie/reactie-momenten. Een van de hoogtepunten op deze plaat.
De ultieme uitsmijter houdt het duo voor het einde, met het subtiele en gedetailleerde 'Gerosten and Gesalten'. Meer dan 10 minuten lang trakteren Rempis en Daisy de luisteraar op een beklijvende improvisatie waarin steeds nieuwe klank- en timbrecombinaties ontstaan, waaronder een zeer doeltreffend Albert Ayleresk vibrato, sissende geluiden van het riet en gedempte drumtokkels en –schuifels. Het duo is hier mijlenver verwijderd van eerder genoemde voorbeelden en plukt zo de vruchten van een uiterst duurzame muzikale verhouding.
Er zit ongeveer 9 jaar tussen het eerste en dit tweede album van The Rempis/Daisy Duo. Waar de twee zich eerder baseerden op compositorisch materiaal, kiezen ze nu grotendeels voor vrije improvisatie waardoor het speelterrein onbegrensd wordt. Intuïtie en vertrouwen zijn hier de codewoorden, technisch meesterschap een voorwaarde. Kortom, ‘Second Spring’ in een notendop.
