Ook op hun vierde album houdt het Zweedse viertal van The Quill vast aan hun motto "Let's rock!". 'Hooray! It's a Deathtrip' staat ondanks de titel vol met degelijke rocksongs, zonder echter een keer te verrassen. In de eerste drie nummers staat de distortion iets te ver opengedraaid waardoor de meer interessante stukjes verloren gaan in de gitaarnoise. In 'Too Close to the Sun' komt dan wel de ware capaciteit boven. De drummer doet namelijk meer dan alleen het ritme bepalen. Met afwisselende drumpartijen binnen de nummers zelf maakt hij van zijn instrument regelmatig het meest boeiende. Dit gebeurt in samenspel met de gitarist, wat wel eens aan Machine Head doet denken. Die gitarist brengt zijn virtuositeit naar buiten in de geslaagde en zelfs sterke solo's. Ook opmerkelijke geslaagd is de stem. Geen wild gebrul, maar een lichte, beschaafde zang, die zelfs het hele eerste nummer 'Spinning Around' draagt zonder dat de song daar onder lijdt. De leden van The Quill bewijzen dat ze het songschrijven onder de knie hebben met een uitgewerkt arrangement in het krachtige 'American Powder'. Ook de opbouw mag er zeker zijn in 'Hammerhead'. Van een akoestische gitaarintro bouwen ze vlot op naar zwaar rockgeweld. Ook in 'Man Posed' kan de intro boeien, maar de rest van het nummer mist duidelijk een dosis spanning. Slechts een keer, in het slotnummer 'Control', blijft het rustig en volledig instrumentaal. Dat nummer kan echter net zoals de anderen niet echt iets losmaken of iets brengen dat even later nog bekend klinkt. 'Hooray! It's a Deathtrip' is aangenaam gitaargeweld om naar te luisteren als het schijfje in de cd-speler ligt, maar het zal daar geen weken in liggen.
Meer over The Quill
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
