Het label In The Red Records maakt er een erezaak van om de rauwste gitaarcombo's van Amerika te strikken met een platencontract. Het merendeel van die groepjes heeft heel goed naar muziek uit het niet zo verre verleden geluisterd en brengt de stomende rock 'n' roll van weleer terug in de hedendaagse zalen. Eén van die bands is The Ponys.
The Ponys, drie heren en één dame uit Chicago, klinken alsof ze uit het New York van eind jaren zeventig komen en beschikken over een zanger met een Engels accent, wat de verwarring compleet maakt. Springen de Ponys op de postpunktrein of zit er meer achter ? Eén ding staat vast: ze hebben een stel heel goeie songs op 'Laced With Romance' gezet. Hun sound is helemaal niet 'gemaakt' rauw zoals dat het geval is bij andere bands: het geheel klinkt vuil en melodisch tegelijk dankzij producer Jim Diamond, die eerder al met The White Stripes werkte. Er zit bovendien behoorlijk wat variatie in de plaat: elke song lijkt frisser dan de vorige te klinken en zanger Jared Gummere jaagt met het schuim op de lippen iedereen die niet meewil de gordijnen in. Op twee songs neemt bassiste Melissa Elias de microfoon voor haar rekening en sneert ons met 'I only love you because you look like me' vakkundig een complex aan het been. Bij "I'll Make You A Star" wordt er wat gas teruggenomen, waarna de gaspedaal weer helemaal wordt ingedrukt voor één lange sprint naar de eindmeet. De rauwe garagerock met het scheurend orgeltje van 'Trouble Trouble' lijkt dan weer recht uit de jaren zestig te komen, en zo is op iedere song er voor elk wat wils... Afsluiter 'The Only One' eindigt in een kakofonie van feedback en overstuurde gitaarsolo's, wat snel vergeven is na drie kwartier stampende rock 'n' roll. De Ponys stralen een energie uit die meestal ver te zoeken is bij de huidige golf nu metal en consorten die we dagelijks door onze strot krijgen geramd op MTV. Het enige wat ontbreekt op 'Laced With Romance' is een catchy single, maar het is de vraag of een groep als The Ponys daar wel een boodschap aan heeft. Een tweede White Stripes zullen ze niet worden, daarvoor is hun materiaal niet radiovriendelijk genoeg. Ook zijn hun songs minder puntig dan die van Franz Ferdinand, maar ze bezitten wel een primitieve oerschreeuw ondersteund door staccato bluesriffs die het gros van de concurrentie nièt heeft. Dit debuut staat stijf van de adrenaline en is het perfecte tegengif voor de brave softrock die vandaag de ether vervuilt – 'Laced With Romance' rockt hard en goed.
The Ponys boeken in het plaatselijke jeugdhuis is een garantie op een tevreden en bezwete concertvloer en hun 'Laced With Romance' is dan ook een uitstekende plaat die er ons aan herinnert dat rock 'n' roll nog steeds springlevend is in 2004.
Meer over The Ponys
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
