Het leidt geen twijfel dat The Neon Judgement voor altijd een grote naam uit de bruisende, Belgische new wavescene blijft en dus een stuk internationaal gerenommeerde vaderlandgeschiedenis is. Helaas probeert frontman Dirk da Davo dit project nog steeds up-to-date te houden, met een weinig succesvol album in 2009 als laatste resultaat. Het komt dus mooi uit dat het label Onderstroom – gespecialiseerd in het afstoffen van Belgische underground wave- en punkreleases van ver vervlogen tijden – de inmiddels dertig jaar oude, tot collectoritem gebombardeerde eerste tapeopnamen van de band wil heruitgeven.
Het zijn die eerste tapes immers die meteen ook de hoogdagen van de band betekenden. Songs als ‘TV Treated’ of eerste single ‘Factory Walk’ blijven immers evergreens die zelfs door hedendaagse danceproducers en dj’s als Dave Clarke als voorbeeld worden aangehaald. Deze plaat bestaat dan ook uit twee onderdelen. Op het programma staan de ep ‘Suffering’ uit 1981 en ‘TV Treated’ uit 1982. Wat blijkt? Het klinkt erg aannemelijk dat dit tweetal er in slaagde jaarlijks een nieuw album uit te brengen.
Let op: dit is fantastische, gedateerde muziek. Zelf in elkaar geknutselde elektrobeats, donkere en overstuurde gitaarriffs en eenvoudige, gescandeerde teksten worden met de nodige echo’s en klankhervormers bewerkt. Dat geeft obscure, groezelige en industrieel klinkende, elektronische muziek. Zelfs een traag, psychedelisch ‘Harem’ dat met een tikkend bossanovaritme, vrouwelijke aah-zang en tamboerijn een tikkeltje exotisch klinkt, voelt eerder mechanisch dan organisch aan.
Zo hoort het ook. Het geluid van analoge, archaïsche synthesizers, de droge clicks van de Roland 808 en de doffe opnamekwaliteit staan voor authenticiteit. Songs met een eenvoudige basis maar een hardnekkig persistente, benevelende cadans vertegenwoordigen new wave in zijn beginperiode, de op punk gerichte doe-het-zelftijd. Hier zijn het niet de beats die om de aandacht vragen, zoals een ijl, ronddolend ‘Army Green (WOIII)’ met zijn ‘Oh My Darling, Clementine’-deuntje bewijst, maar sfeer en gevoel zijn dominant.
Op de vijf songs tellende tape ‘TV Treated’ komt het kenmerkende, voortdurende gitaargejengel van rechterhand TB Frank meer naar de voorgrond en worden warmere, duistere synthesizertunes ingeschakeld wat voor een vollere psychedelica zorgt. De rode draad – de aanklacht tegen de voorname plek die het TV toestel in het sociaal-maatschappelijke leven opeist – komt daardoor des te krachtiger over. Enkel al de titeltrack is met zijn marcherend ritme, droge gitaarriff en mechanisch piepende geluiden terecht een eeuwige klassieker die tegelijkertijd actueel blijft.
Dit is zonder enige twijfel een legendarische release (waarvan overigens slechts duizend exemplaren geperst worden). Niet enkel de creatieve tijdsgeest uit begin jaren ’80 komt mooi naar voren, maar de sfeer en uitstraling van deze muziek bewijst ook waarom België op het gebied van new wave en elektro een tijd lang het muzikaal epicentrum van de wereld was. Wie wat verder wenst te graven: Canvas blikte onlangs een tv (!?) documentaire in rond de beginjaren van The Neon Judgement waarbij vooral de primitieve livebeelden erg voor zichzelf spreken. Dat is bij de twee livetracks uit 1982 op deze release die als bonus zijn toegevoegd, helaas minder het geval.
