The Mountain Goats is niet meer dan één singer-songwriter, namelijk de Amerikaanse troubadour John Darnielle. Een akoestische gitaar en literair sterk uitgebouwde verhalen of dialogen zijn de krachttoeren waar de man op het sfeervolle 'The Sunset Tree' mee goochelt. Een voorliefde voor folkrock en een stem die in een gezellige Ierse Pub niet zou misstaan doet de rest. De (niet uitgeschreven) teksten staan dan wel voorop en Darnielle maakt zijn artiestennaam waar met zijn gekke bokkensprongen, maar dat kan de gevoeligheid van deze mooie muziek niet belemmeren.
Het overlijden van zijn stiefvader heeft duidelijk herinneringen opgeroepen. Dertien liedjes over het huis waarin hij opgroeide en de daar heersende sfeer (vergelijkbaar met de ondergaande zon die op de hoes door de eenzame boom schijnt), getuigen van een broze schoonheid. Hoewel diepe emoties en daarmee gepaard gaande stiltes grote troeven zijn van deze cd, houdt het daar echter niet op. Om zijn woorden kracht bij te zetten, beperkt Darnielle zich immers niet uitsluitend tot zijn folkgitaar en dat loont. Karige begeleiding op piano of accordeon schilderen het geheel verder in. Een dramatisch spel tussen twee kort aangeslagen cello's als enige kader voor 'Dilaudid' of enkele strijken van datzelfde instrument die de akoestisch ingespeelde afsluiter 'Pale Green Things' duister inkleuren, geven een heerlijk introvert gevoel. In 'Dinu Lipatti's Bones' zit die intrinsieke kracht dan weer in een virtuoos pianospel. Op het eerste deel van deze plaat is het muzikale klankpalet zelfs nog een stuk rijkelijker opgebouwd. De gezapige spoken-wordpop van opener 'You or Your Memory' of het van stevigere toetsen voorziene 'Broom People' zijn voluit gespeelde, heerlijk wiegende liedjes. Ook de ontdubbelde zang in 'Up the Wolves' geeft deze plaat plots weer een krachtiger cachet. Zo valt deze cd uiteen in twee nogal variërende sfeerbeelden: die van een desolate, enigszins somber gestemde huiskamermuzikant tegenover een gezapig pubbandje met vlotte liedjes. Welke van beide bijdragen nu het meest aanspreekt, valt moeilijk te bepalen. Een warme, uitgesproken stem die het beste van Nick Drake en Luka Bloom durft op te roepen is de uiteindelijke kracht van 'The Sunset Tree'.
Het gegeven van singer-songwriter blijft, in tegenstelling tot wat de naam laat uitschijnen, gerespecteerd op deze plaat. Na het componeren van meer dan vierhonderd liedjes durfde John Darnielle het ook aan om op ondersteuning van meerdere instrumenten en muzikanten te rekenen. Het laatste, sobere deel van deze plaat maakt echter duidelijk dat de ware kracht van The Mountain Goats in de feitelijke basis van de songs ligt. 'Wondermooi', 'duister' en 'broos' zijn adjectieven waar dan moeilijk aan kan gepasseerd worden.
Meer over The Mountain Goats
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
