Groot-Brittannië was ruime tijd geleden een oord waar talloze metalbands de kop opstaken. Zo zijn namen als Black Sabbath, Judas Priest of Iron Maiden niet enkel in metalmiddens goed gekend. De laatste jaren wou het buiten Cradle Of Filth echter maar niet vlotten. Daar wil The More I See snel verandering in brengen. Op basis van hun debuutalbum 'The Wolves Are Hungry' is het de vraag of dat daadwerkelijk zal lukken.
Eerst komaf maken met mogelijke misverstanden: 'The Wolves Are Hungry' is geen sléchte plaat. Maar een goede plaat is het nu ook weer niet. Dat ligt aan een aantal factoren. Er hapert bijvoorbeeld steevast iets aan het songmateriaal. De uitvoering klopt op alle fronten maar toch kan The More I See nergens overtuigen. Zo is opener 'Violate' met zes minuten veel te lang voor een nummer waarin bijzonder weinig gebeurt. De basisriff van twee gitaristen is eenvoudig, maar van een dergelijke eenvoud dat een mens het na een minuutje wel gehoord heeft. Dat is een probleempje dat doorheen heel de plaat regelmatig om het hoekje komt piepen. 'Suck On These Words' of 'Friend Turned Enemy' zijn beter verteerbaar door hun kortere speelduur, maar wie daar doorheen kijkt heeft snel gezien dat The More I See in de basis weinig voorstelt. De band wil een statement maken tegen nu-metal maar klinkt meestal als een flets afkooksel van datzelfde genre, wat vermoedelijk niet de bedoeling was. Vocaal schort er ook wat aan, aangezien de vocalist per se wil klinken als een broertje van Chris Cornell (ex-Soundgarden, nu Audioslave). Er zit gewoonweg geen ziel in deze schijf en dat is bijzonder jammer. In al dat ronduit middelmatige songmateriaal is er toch een lichtpuntje te vinden: The More I See klinkt zodanig poppy dat mensen die onbekend zijn met de wondere wereld van metal door de radiovriendelijkheid van deze band dit kunnen gebruiken als opstapje.
Een band hoeft niet vernieuwend aan de slag te gaan om goed te zijn, maar een beetje meer denkwerk bij het op schijf pleuren van songs is soms geen slecht idee. The More I See is voer voor de popfans die soms gitaren tot zich willen nemen. Voor iedereen die houdt van rasechte metal is dit te stil, te voorspelbaar en vooral: veel te braaf.
Meer over The More I See
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
