Deze Londense bende jongeren is niet je doordeweekse punkband. Een van de argumenten om deze stelling te staven is ongetwijfeld de prominente aanwezigheid van de ukelele in hun muziek. Een tweede argument is dat hun muziek zowaar origineel is, iets wat in het genre vrij uniek is. Met hun aanstekelijke mix van ska, punk en flarden folk voegt The King Blues effectief iets toe aan het reeds lang doodverklaarde genre. De 'punk's not dead' patches op het versleten jeansjasje van de doorsnee punker niettegenstaande, is dat geen slechte zaak.
Op hun eerste albums 'Under The Fog' en 'Save The World, Get The Girl' domineerden vrolijke ska deuntjes en boodschappen van liefde en verbondenheid. Dat is aan het begin van 'Punk & Poetry' wel even anders: in niet mis te verstande termen schreeuwt frontman Jonny 'Itch' Fox het uit: "Hang the judge and kill the jury // Come alive and use your fury // The future will write the history // And we ain't gonna take this no more". Het lijkt wel de soundtrack voor de London riots. De rauwe gitaren en loodzware bassen doen bijna aan dubstep denken. Dan toch een rauwe punkplaat? Nee hoor, de boodschap wordt al snel goedgemaakt met de nodige verzoening. 'Set The World On Fire' onderstreept met zijn vrolijke deuntje het sarcasme van de tekst: "This week's flavour, Asylum seekers // As I lace up my blood-stained sneakers // I turn on the television, what have I got? // The war rages on and it's only 8 o' clock". Dit zijn helemaal geen gewelddadige tieners, maar zeer politiek bewuste muzikanten. Ook 'The Future's Not What It Used To Be' schildert geen al te fraai portret van de maatschappij. Een gezapig muziekje wordt brutaal onderbroken door een uitbarsting van woede waarbij een drum 'n bass ritme het tempo stevig optrekt. Het onderschrijft opnieuw de veelzijdigheid van deze band.
In de lijn van hun vorige albums wordt ook de liefde uitvoerig bezongen, en ook hierbij zorgen de teksten van Itch voor talloze lichtpunten. Het muzikale gedicht '5 Bottles Of Shampoo' is even simpel als geniaal, en de schitterende lyrics tillen een simpele punksong als 'I Want You' naar een nieuw niveau. Muzikaal is het allemaal niet zo grensverleggend, maar als een tekstboekje zo gepubliceerd kan worden verdient dat toch speciale vermelding. Bij The King Blues is de boodschap minstens even belangrijk als de muziek, want anders zou een flauw tussendoortje als 'Shooting Fascists' er gerust uit mogen. 'Punk & Poetry' is een veelzijdige, gevarieerde plaat die op geen enkel moment binnen de lijntjes kleurt. Punk is het allemaal niet echt, poëzie des te meer.
