Net wanneer iemand dacht dat schreeuwlelijk Jacob Bredahl (ex-Hatesphere) zijn geweldig vette strot nooit meer aan een band zou lenen, blijkt hij zomaar eventjes het album van The Kandidate van de nodige vocalen te hebben voorzien. Geen slechte zaak, want hoewel de muziek van deze act er meer dan mag zijn, is zo'n bekende naam altijd een aardige boost voor de carrière. Dat 'Until We Are Outnumbered' bol staat van razende death/thrash is dan weer een leuke verrassing.
Het sleutelwoord van deze hele plaat is zonder enige twijfel 'opgefokt': de tien songs duren samen ongeveer een half uur, maar het moge duidelijk zijn dat nog veel langer een ware uitputtingsslag zou worden. The Kandidate is namelijk zo hondsbrutaal, zo gemeen en zo overdonderend dat meer simpelweg trop zou zijn. Muzikaal gesproken neigt de band naar brute edoch groovy death metal, maar links en rechts zijn die typische polkabeats te herkennen die ook te vinden zijn bij de betere thrashbands. Dat is uiteraard spek voor de bek van Bredahl, die met zijn voormalige broodheer zich in datzelfde vaarwater bevond, ook al ging Hatesphere de laatste twee platen meer de turbothrash richting uit. Het recept voor een The Kandidate-nummer is eenvoudig edoch effectief: men neme een op hol geslagen ritmesectie, overheerlijk raggende en beukende gitaren en men overgiete het geheel met de zwavelzuren stembanden van de heer Bredahl. Een recept dat zorgt voor flink wat consternatie, want hoewel de band mogelijk niet uitblinkt in originaliteit, weten ze in elk geval zo fel van leer te trekken dat het geheel ontegensprekelijk 'win!' op het hele lijf heeft geschreven. Luistertips ter overtuiging zijn daarvoor zeker het gemene 'Shut 'em Up' (met brutaal refrein), 'We Conform to the Unrighteous' (compleet met succulent gitaarwerk) en pletwals annex opener 'Strength Through Diversity'. Een kniesoor zal vast opmerken dat qua tempo of bruutheid er weinig variatie in zit, maar soms is zo'n testosteronbom precies wat de dokter voorschrijft.
Wie volledig loos wil gaan op een collectie brutale, constant het gaspedaal indrukkende beesten van songs is bij The Kandidate zeker aan het juiste adres. Subtiliteit is niet aan de heren besteedt, ook al zit er in het geheel speltechnisch meer dan een eerste luisterbeurt zou doen vermoeden. Hoe het ook zij: dit is een lekkere brok death/thrashmetal.
Meer over The Kandidate
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
