De New Yorkers van The Hold Steady brengen met 'Boys and Girls in America' hun derde album uit. Zanger Craig Finn en de zijnen bieden de wereld opnieuw een verzameling toegankelijke rocksongs die worden gekenmerkt door Finns gutturale stemgeluid en literair aandoende teksten. De ultrastrakke band gaat hier meer dan ooit voor een classic rock-geluid en levert zo een muzikaal weinig verrassende, maar verdienstelijke prestatie.
Lezers die The Hold Steady al kennen van hun consistente platen 'Almost Killed Me' (2004) en 'Separation Sunday' (2005) weten wat ze van dit album kunnen verwachten. De al wat oudere Finn heeft immers weinig behoefte aan muzikale vernieuwing, getuige zijn steeds herkenbare rocksongs. Zo refereren de critici voortdurend naar artiesten als Bruce Springsteen (en dan vooral diens E Street Band). De band verdient echter veel lof voor de constant gehandhaafde strakheid en kwaliteit. Inhoudelijk vormt de Amerikaanse jeugd, met al zijn hopeloze levens-, liefdes-, en drugsperikelen, de rode draad doorheen 'Boys and Girls in America'. Finn is een verhalenverteller: hij voert personages op die tragikomische avonturen beleven in een hedendaags Amerika dat enkel uit saaie suburbs en high schools lijkt te bestaan – vandaar dat de meeste van zijn protagonisten hun toevlucht zoeken tot uitgaan en drugs. Finn lijkt maar weinig hoop te hebben voor de volgende generatie: hoewel hun intelligentie en de oprechtheid van hun gevoelens niet worden ontkend lijken de jongeren vooral te beantwoorden aan een somber wereldbeeld waarin termen als "X-generatie" nog relevant zijn. Desalniettemin is Finn een zanger die een inspanning waard is: elke song bevat wel minstens een beklijvende frase die de luisteraar bijblijft en overhaalt tot meerdere beluisteringen van deze miniatuurdrama's.
Er bestaat een (weinig gefundeerde) theorie dat muziekliefhebbers in drie categorieën kunnen worden opgedeeld: ten eerste zijn er mensen die prevalent belang hechten aan de gezongen teksten. Men zou kunnen zeggen dat deze groep bijvoorbeeld menig Bob Dylan- of Leonard Cohen-fan telt. Vervolgens zijn er diegenen voor wie de muziek zelf primeert en een substantiële tekst van secundair belang is. Ten slotte is er de derde categorie van luisteraars die zich vooral bewust zijn van wat er op dat moment populair is en hierin hun gading vinden. Men kan argumenteren dat The Hold Steady muziekfans van zowel de eerste als de tweede categorie voor zich willen winnen met hun platen. De band levert uitgelezen begeleidingsmuziek bij Finns belezen teksten, die onontkenbaar van een beter dan gemiddelde kwaliteit zijn. Zo wordt bij de cd een stripverhaal geleverd dat de teksten in woord en beeld herneemt, waardoor duidelijk wordt dat ze ook in deze vorm de moeite waard zijn. 'Hot Soft Lights' is een uitstekend voorbeeld van hoe de groep slaagt in haar opzet: de fijne riffs en het bijna meezingbare refrein verlenen de nodige levitas aan Finns donkere vertellingen over drugsmisbruik ("We started recreational/ It ended kinda medical/ It came on hot and soft and then/ It tightened up its tentacles").
Helaas slaagt The Hold Steady niet altijd in die succesvolle combinatie van literatuur en muziek. Zo lijkt het alsof Finn in opener 'Stuck Between Stations' uit een boek staat voor te lezen, terwijl de band bijna autonoom zijn ding doet, herinnerend aan de de monoloog-rock van King Missile. Zijn lichtjes eentonige keelstem doet vaak denken aan die van ex-Hüsker Dü- en Sugar-zanger Bob Mould en Randy Newman. Zoals bij deze laatste zorgen de rijke teksten echter meer dan eens voor met lettergrepen volgestouwde zinnen en een verwaarloosd metrum. Finn moet regelmatig op de backing vocals van zijn begeleiders rekenen om de zanglijnen van wat broodnodige melodie te voorzien ('Massive Nights').
De kans is groot dat vooral muziekliefhebbers van de hoger beschreven eerste categorie dit album in huis zullen halen. Desondanks staat op 'Boys and Girls in America' geen enkele slechte song en kan The Hold Steady prat gaan op een plaat die minstens even sterk is als haar voorgangers. Fans mogen terecht verheugd zijn.
Meer over The Hold Steady
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
