In 2006 mocht The Hickey Underworld zegevieren in Humo's Rock Rally, waar ze onder meer The Black Box Revelation achter zich lieten. Met hun noisy, opgefokte rock en compromisloze punkattitude gooiden de Antwerpenaren datzelfde jaar hoge ogen op de vaderlandse podia, om vervolgens in de luwte te verdwijnen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar eindelijk is hun eerste langspeler aangekomen. En wat voor één.
Opener 'Zero Hour' is meteen een kopstoot van jewelste waar rauwe gitaren, onstuimige ritmes en de grofkorrelige zang van Younes Faltakh de lakens uitdelen. Op het eerste gehoor klinkt The Hickey Underworld namelijk trashy en ongecontroleerd, maar achter de herrie schuilen tien uiterst vernuftige songs. Met zijn herkenbare melodie en heldere vocalen blijkt de vooruitgeschoven single 'Future Words' het meest toegankelijke nummer van de plaat: naar THU-normen moet het zowat de perfecte popsong zijn. Daar tegenover staan de briesende gitaarschichten en dito refreinen van 'Sick of Boys' en 'Mystery Bruise', die ten tijde van de Rock Rally al furore maakten. In het ziedende 'Zorayda' dwaalt de geest van Kurt Cobain rond, terwijl Millionaire stevig uit zijn pijp zal mogen komen om het heerlijk schizofrene 'Flamencorpse' te overtreffen. En wat dan gedacht van 'Of Asteroids and Men', een tegendraads gitaaropus van ruim zes minuten? Het kan misschien wel enkele luisterbeurten vergen vooraleer alle tracks volledig tot hun recht komen, maar verbazen zullen ze.
Hij liet ruim drie jaar op zich wachten, maar de eerste langspeler van The Hickey Underworld lost de hooggespannen verwachtingen moeiteloos in. De groep combineert de eigenzinnigheid van Sonic Youth en de je ne sais quoi van Queens of the Stone Age tot een massieve rockplaat om duimen en vingers bij af te likken. Het eerste essentiële debuut van 2009 is bij dezen aangekomen.
Meer over The Hickey Underworld
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
