Het Engelse Auralux Recordings werd enkele jaren geleden door reggaehistoricus David Katz opgericht met de bedoeling zeldzame of onuitgegeven Jamaicaanse muziek (opnieuw) uit te brengen en dit in de best mogelijke geluidskwaliteit. Na opmerkelijke releases van onder meer artiesten als Linval Thompson, Mickey Dread, Sly & Robbie, King Tubby en King Jammy, wist Auralux een tijd geleden opnieuw vriend en vijand te verrassen met een uitgave van tot voor kort verloren gewaand materiaal van The Heptones.
Leroy Sibbles, Barry Llewellyn en Earl Morgan, oftewel The Heptones, kregen als zogenaamd 'harmony trio' vooral bijval vanaf het einde van de jaren '60, toen reggaemuziek zich volop in zijn rocksteady-periode bevond. Na de overwegend instrumentale, opzwepende jaren van de ska, was het tempo van de muziek flink naar beneden gegaan en werden de blazers langzaam maar zeker naar de achtergrond geduwd door de ritmesectie. In de rug gesteund door dominante, gesyncopeerde baslijnen en strakke, minimale drums konden vocalisten als de The Heptones zich aldus meer en meer naar de voorgrond werken om zo de basis te leggen van de 'klassieke' reggae.
Zoals de albumtitel laat vermoeden valt de cd uiteen in twee delen. Het eerste deel bestaat uit opnames die rond 1975 met technicus Harry J gemaakt werden, toen zowel The Heptones als The Wailers in diens studio aan een nieuw album sleutelden. Beide groepen bleken goed met elkaar op te schieten en besloten voor bepaalde songs samen te werken. In tegenstelling tot de tracks die producer Danny Holloway in 1976 op het 'Night Food'-album deed belanden, werd er bij de hier gepresenteerde songs achteraf niets toegevoegd door westerse studiomuzikanten of strijkerensembles. Sociaal bewogen nummers als 'Poverty Misery' en 'Warden' behouden daardoor hun rauwe 'straatkarakter', iets wat de authenticiteit van de plaat alleen maar ten goede komt. Ook op het opgewekte 'Garden Of Life' hoort men enkel een onverstoorbaar voortsjokkende ritmetrack en enkele subtiele clavinet-, orgel- en gitaartoetsen als robuuste muzikale kapstok voor de wondermooie, beklijvende harmonieën van Leroy Sibbles en zijn twee kompanen. Na het ironische 'Richard Khoury' (een knipoog naar Simon and Garfunkel's 'Richard Corey') volgt andermaal een pakkend relaas van de (toenmalige) sociale ongelijkheden in de grootsteden van Jamaïca ('Living Up On A Hill'). Als toemaatje geeft Auralux van elk van deze songs nog een smeuïge, met de The Wailer Allstars opgenomen en door engineer Soljie Hamilton gemixte dub-versie mee.
Het tweede luik van de plaat bestaat uit vier nummers die The Heptones op het einde van de jaren '70 opnamen met Lee "Scratch" Perry in zijn legendarische Black Ark-studio. De eerste track is een lang uitgesponnen dub-versie van The Heptones-klassieker 'Party Time' en klinkt – net als het daaropvolgende 'Come On Into My World' – ronduit schitterend. Lee Perry is hier duidelijk op het hoogtepunt van zijn kunnen (lees: nog niet compleet geschift) en speelt met subtiele echo's, reverbs en fade-in's en fade-out's dat het een lust is. Lichte analoge oversturing, gezellig gekraak en andere artefacten vervolledigen het boeiende plaatje. 'Mystery Babylon' en afsluiter 'Sorrow' zijn muzikaal even zaligmakend en zetten de samenzangkwaliteiten van het trio andermaal mooi in de verf. Bovendien krijgen The Heptones hier tweemaal het gezelschap van Ranking King, een jamaicaanse toaster die even getalenteerd als onbekend blijkt.
Met deze 'Unreleased Night Food & Rare Black Ark Sessions' bewijst Auralux dat het label kwaliteit nog steeds hoog in het vaandel draagt. De selectie van de songs, net als de geluidskwaliteit, is uitmuntend en zowel de 'backing bands', als de producers en The Heptones zijn in bloedvorm. Zulk een verzameling onuitgegeven tracks uit de gouden periode van de reggaemuziek ziet men niet elke dag in de rekken liggen, dus rep u naar de betere platenboer. Dit is een aanrader voor de komende zomermaanden: voldoening gegarandeerd!
Meer over The Heptones
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
