Zweden is de laatste jaren het mekka geworden van stoner en aanverwanten. Misschien vreemd dat een land met vooral sneeuw en bossen het muzikale equivalent van een roadtrip door de woestijn weet te brengen, maar aan de kwaliteit zal het alvast niet liggen. Zo ook bij The Graviators, die nu aan hun derde album toe zijn. 'Motherload' biedt smeuïge stoner/doom, met ruimte voor improvisatie en dat geeft het geheel een bevreemdende en tegelijk smakelijke kijk.
The Graviators zijn geen stoner pur sang, maar dat speelt in dit geval in hun voordeel. Vooral omdat de heren niet klinken als de rest van hun genregenoten. In tegenstelling tot de pompende groove die bij de meeste anderen binnen het genre kenmerkend is, mag het tempo hier meer dan eens een pak naar beneden. Wanneer de logge akkoorden en noten bijna dreunend voorbij hameren, leunt de geest van erg jonge Black Sabbath vervaarlijk om de hoek. Dat slepende karakter laat de songs binnensijpelen en in plaats van simpelweg lustig met het hoofd mee te knikken, vergt dit plaatje een stuk meer inzet.
De inzet is alvast heerlijk met 'Leif's Last Breath' – Dance of the Valkyrie': het begint behoorlijk melodieus en lekker pompend, met een succulente riff en vervolgens duikt het nummer tijdens het tweede deel wat meer de krochten in. Alsof de woestijn plotseling verandert van onweerstaanbaar mooi naar onheilspellend. Maar grootste prijsbeest van het album is zonder twijfel 'Tigress of Siberia'. Volledig gebaseerd op een aflevering van de cultfilms van 'Ilsa, Wolvin der SS', bevat de song een paar geluidsfragmenten uit desbetreffend filmpje. Wat het echter zo aantrekkelijk maakt, is de lekker zwalpende jamsessie waarmee alles begint. De bijna esoterische gitaarpartijen plagen, tasten af en voeden de luisteraar vooraleer de song in alle eerlijkheid open bloeit.
Met 'Motherload' hebben The Graviators zeker en vast niet het meest voor de hand liggende album op de wereld losgelaten. De uitgesponnen songs compleet met improvisaties zijn geen hapklare brokken, maar het geheel werkt als een uitgebreid buffet: er is voor ieder wat wils en aan het eind kan niemand klagen dat er te weinig in zat.
