Zin in een rock'n'rollfeestje? Dan is het hoog tijd om deze nieuwe plaat van The Generators aan te schaffen. Dit geflipte kwintet uit LA, dat in 1997 uit de assen van de populaire punkrockband Schleprock is opgestaan, wordt wereldwijd reeds zeven albums lang op handen gedragen. Hun uitgebalanceerde mix van trage rock'n'roll met een hoog punk– en meezinggehalte roept de hoogdagen van bands als The Damned en The Ramones terug in het leven, zij het dan wel dat The Generators hun aanstekelijke nummers gerust weleens tot drie, vier minuten durven te rekken. Zonder echt vernieuwend uit de hoek te komen of te choqueren, laait in 'The Winter of Discontent' een permanent vuur van prettig vertier. Koppel dat aan een erg goede geluidskwaliteit en dit schijfje heeft alle ingrediënten om het ver te schoppen.
Strakke 1,2,3,4-schema's, afgemeten gitaarsolo's, denderende gitaren en een stevig rock'n'rollritme: met deze wapens gaan The Generators steevast te werk. Met een zalvende (samen)zang en erg melodieuze muzikale partijen wordt dat ruwe punkkantje enigszins gesust. Hoewel dit alles mooi gebalanceerd wordt uitgespeeld en deze groep duidelijk weet waar ze mee bezig is, klinkt heel dit cd'tje alsof het al duizend keer eerder werd gemaakt. Gelukkig doet dat geen afbraak aan de leuke en toch ook afwisselende uitstraling ervan. 'The Winter of Discontent' staat gewoon garant voor een lekkere punkparty die zo'n kleine veertig minuten wild vertier inhoudt. Al te strak opkloppende ritmes of snel doorrazende tempo's zijn hierbij echter niet aan de orde. Na stevige openers 'Walking Away' en 'Who's Going to Save the World' neemt de groep zelfs nog wat gas terug. Dat resulteert in enkele mooie, loepzuivere rocknummers als 'Lost in Translation' waarbij de zachtaardige melodie en het mee te zingen refrein centraal komen te staan. Op zo'n momenten valt de productietechnische finesse van deze plaat het meest op, waarbij vooral de prachtige balans van het geluid mooi is uitgewerkt. Een lichte delay op de stem van zanger Doug Kane zorgt voor een erg hoog livegehalte dat vooral in de hoofdtelefoon heerlijk nazindert. De gezellige turbosound die The Generators produceren, verhullen op deze manier prima de soms beperkende eenvoud van hun liedjes. Gelukkig hebben deze heren ook enkele extra trucjes achter de hand. Zo komt in het heerlijk doorrazende 'Ten Days Away' even een mondharmonica piepen die de drive van het nummer fijn aanzwengelt. Afsluiter 'All Brand New' is met een galopperend ritme en een akoestische ritmegitaar zelfs een heuse cowpunksong. Dit om maar aan te geven dat er weinig reden is om niet overtuigd te geraken van 'The Winter of Discontent'. Laat het feest gerust beginnen!
Meer over The Generators
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
