Bij het luisteren van ‘And I Thank You’ van The Elwins, daagt meteen het beeld op van een wagen met opengeklapt dak die op een brede weg onder hoogstaande zon door Californië scheurt. De aanstekelijke indie gitaarpop van deze Canadezen is dan ook de perfecte zomermuziek. Ondanks dat de groep al bestaat sinds 2008, brachten ze pas in de zomer van 2013 deze debuutplaat uit.
De albumhoes is eenvoudig en een beetje naïef. Er is een man die onschuldig de vogeltjes eten aan het geven is. Een perfecte weergave van de muziek die een heel album lang te horen zal zijn: eenvoudige, subtiele gitaarpartijen die één en al positivisme uitdragen, steevast vergezeld van refreinen die haast meteen kunnen meegezongen worden. Deze vrolijke popmuziek zal zo zeker in de smaak vallen bij fans van The Beach Boys of zelfs The Beatles.
Het album begint erg sterk met 'Come On Out' en 'Stuck In The Middle', twee snellere songs met stevige punkachtige drums, gevolgd door het tragere, slepende 'Behind My Eyes', waar het gitaarspel wat meer op de voorgrond komt. Van de zeven songs die nog volgen, springt echter enkel 'Propinquity' nog in het oog. Een blije, uptempo popsong met veel afwisseling zowel qua ritme als qua melodie. Afwisseling die op de rest van het album jammer genoeg iets te weinig aanwezig is. De tien nummers hadden op zichzelf gerust allemaal singles kunnen zijn, maar net hierdoor ontbreekt het de plaat aan eigenheid. Er wordt te veel uit hetzelfde vaatje getapt, waardoor het moeilijk wordt voor The Elwins om met hun debuut niet als dertiende plaat in het dozijn te verdwijnen.
Diegenen die het album oppikken zullen zeker dankbaar met deze luchtige plaat even alle zorgen te mogen vergeten, maar of The Elwins met hun debuut wereldwijd in de aandacht zullen komen, valt af te wachten.
