Weinig muziekcombo's zijn zo furieus en extreem als het Amerikaanse vijftal The Dillinger Escape Plan. Deze heren begonnen in 1997 om de hardcorewereld eens duchtig op zijn kop te zetten en sloegen daar ook zonder probleem in. Hun eerste langspeler 'Calculating Infinity' (1999) liet geschift technische muziek horen die de meest complexe maatwisselingen aan een bijna angstaanjagende snelheid en agressie koppelde. Het mathcore-genre was bij deze een feit: Dillinger mengde hun eigen variant van metal- en hardcore met jazz, fusion en elektronische muziek. Nadat de collaboratie met Mike Patton (Faith No More, Mr. Bungle) 'Irony is a Dead Scene' (2002) als tussendoortje moest dienen, waren de verwachtingen voor de opvolger logischerwijze enorm hoog gespannen, zeker toen zanger Dimitri Minakakis en bassist Adam Doll vervangen werden door Greg Puciato en Liam Wilson. Dillinger zou tussen 2001 en 2004 op verschillende momenten en plaatsen zijn volgende collectie nummers opnemen, waarna 'Miss Machine' in 2004 eindelijk in de rekken belandde. Met dit nog eigenzinnigere album ging Dillinger meer experimentele kanten uit: zelfs death metal, industrial en Latinoritmes werden niet langer geschuwd. Deze mathematisch uitgekiende kernbom katapulteerde The Dillinger Escape Plan tot op podia over de hele wereld en bezorgde hen na vijf jaar hard werk eindelijk hun welverdiende succes.
En nu is er dan de dvd die het ontstaan van 'Miss Machine' zou moeten toelichten. Het schijfje begint met de videoclips van de drie singles die het album voortsproot: het joelende 'Panasonic Youth', het experimentele 'Setting Fire to Sleeping Giants' en hun tot nu toe meest toegankelijke nummer 'Unretrofied'. Aangezien het Dillingers eerste professionele clips zijn en het resultaat er best mag wezen, is dit alleszins een welkome bijdrage op de dvd. Vervolgens zijn er vijf live-opnames vanop verschillende plaatsen: de afwisseling is erg leuk en de uitvoeringen zijn zoals steeds met een agressieve perfectie gebracht, maar de geluids- en beeldkwaliteit laten soms zwaar te wensen over. Dit creëert misschien wel een zogenaamd authentiek livegevoel, maar het neemt toch vooral de energie van ingewikkelde vlammers als 'Phone Home' gedeeltelijk weg. Enkel 'A (sic) Perfect Design' en 'Sunshine the Werewolf' komen over zoals het zou moeten.
De extra's beslaan twee keer een 'Making of': die van de videoclip van 'Unretrofied' is afschuwelijk saai, idioot en verwarrend gefilmd, puberaal becommentarieerd en veel te langdradig. Alsof men van MTV's 'Making the Video' nooit iets heeft geleerd... De documentaire over het tot stand komen van 'Miss Machine' zelf is dan weer hopeloos te kort: hoewel het best een leuke achter-de-schermen-inslag geeft, is het gedaan vooraleer de kijker het goed en wel beseft. De interviewsessies -met Puciato, drummer Chris Pennie, snarenplukker Ben Weinman en producer Steve Evetts- zijn daarentegen erg grappig (opgenomen in een actieve lift, met heel wat verbaasde voorbijgangers als gevolg) en des te interessanter, ware het niet dat er nogal wat herhalingen inzitten en het ook wel iets korter had gemogen. Enkel de persknipsels, die als afsluiter gepresenteerd worden, zien er eigenaardig genoeg volledig professioneel uit.
Dat een nu reeds legendarisch album als 'Miss Machine' een dvd als kleine broertje krijgt, is niet meer dan normaal. Het is daardoor des te spijtiger dat die uiteindelijk vrij magertjes is uitgedraaid: dit schijfje is, ondanks enkele leuke weetjes, op geen enkel vlak te vergelijken met het muzikale niveau van Dillingers tweede album. Fans van het eerste uur zullen hier uiteraard weinig gaten in zien, maar mensen die meer willen te weten komen over The Dillinger Escape Plan doen er beter aan deze dvd links te laten liggen en zich te wagen aan de nog relatief kleine maar verbluffende discografie van de groep. Die spreekt namelijk volledig voor zichzelf.
Meer over The Dillinger Escape Plan
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
