Het Canadese kwintet The Black Maria ontleent zijn onheilspellende naam aan een politiewagen die begin 20e eeuw gebruikt werd om gevangen te vervoeren. 'A Shared History of Tragedy', de tweede langspeler van de groep, is gevuld met 11 melodieuze emopunksongs die het midden houden tussen woede en zelfmedelijden. Die zijn echter nog niet half zo gevaarlijk als de groepsnaam doet verhopen.
In het beste geval refereert The Black Maria aan de gedrevenheid van From First to Last, dat furieuze drums en dito gitaren koppelt aan tekstuele weemoed. De rauwe vocalen roepen tevens herinneringen op aan het betere werk van Papa Roach, terwijl de melodieën zeker niet moeten onderdoen voor die van hun populaire landgenoten Sum 41. Qua namedropping kan dat tellen, maar helaas bieden deze ingrediënten geen garantie op een heerlijke maaltijd. Alle nummers op 'A Shared History of Tragedy' zijn in hetzelfde bedje ziek. De (te) gladde productie verwijderde zorgvuldig alle weerhaakjes uit de gitaarriffs en het ongeïnspireerde drumwerk slaagt er evenmin in om het album naar een hoger niveau te tillen. Ook de teksten zijn niets om lyrisch over te worden: veel verder dan "Close your eyes / And pretend I'm by your side" raakt zanger Chris Gray niet. Het enige lichtpunt is de melodie, die het moedeloze geheel toch drapeert met een vleugje genietbare esthetiek. Maar dat alleen is natuurlijk niet voldoende om het een heel album uit te zingen...
The Black Maria komt op 'A Shared History of Tragedy' bijwijlen catchy as hell uit de hoek, maar overstijgt jammerlijk genoeg het 'dertien in een dozijn'-gegeven niet. Hun muzikale eenheidsworst is gelukkig licht verteerbaar en zal niet te lang in het menselijke geheugen gegrift blijven.
Meer over The Black Maria
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
