Dat ze ooit begonnen zijn met muziek te maken voor alternatieve theaterproducties en circusvertoningen zal wie ‘Knots and Tangles’, de tweede ep van The Barons of Tang beluistert, niet verbazen. Deze dolgedraaide bende uit Melbourne ziet er geen graten in om na een stukje dwarse zigeunerswing over te schakelen op ska, metalig hakkende gitaren, tango, surf, reggae en meer van dat fraais.
De bezetting is er ook naar: contrabas, accordeon, saxofoon, klarinet, mandoline, gitaar, viool, tuba, fluit, tenorhoorn, percussie en omdat dat als geheel toch wat magertjes is, heeft het originele zevental er nog een gast op zingende zaag bij gehaald.
Toch pakken The Barons of Tang niet uit met zapmuziek. Voor ze het geweer van schouder veranderen, mag de geponeerde stijl eerst duidelijk klinken. Bovendien zijn de nummers geen verzameling onderdeeltjes met de cohesie van los zand. Door het stapelen van lagen, het doorgeven van riffs en melodieën of het overnemen van akkoordenschema’s worden de verschillende episodes van de nummers in een als bij wonder logisch aanvoelende structuur gegoten. De stijlverandering worden zo geen abrupte verschuivingen, maar lopen mooi in elkaar over.
Ook de technische bagage van de bandleden speelt hierin een rol. Zonder doelbewust virtuoos uit te pakken, laten de muzikanten horen uit de voeten te kunnen, zoals ze ook zonder arty te worden stoeien met onregelmatige maatsoorten, plotse stops en puntige ritmes.
Dat de nummers in elkaars verlengde liggen, is quasi onvermijdelijk, al zorgen de kleine nuanceverschillen ervoor dat luisteraars die afhaken bij het ene nummer, dat niet noodzakelijk gaan doen bij een ander. ‘The Of Of Of’ wordt gedomineerd door een akoestische gipsy swing, terwijl ‘St Vitus’ Dance’ meer vanuit het rocken van de elektrische gitaar gedacht wordt. In ‘Even If You’re Missing Fingers You Can Make a Fist’, de meest gevarieerde track van de cd, lijkt alles samen te komen, terwijl in het correct gelabelde ‘The Last Song’ de contrasten wat minder groot zijn. De walsende accordeon zorgt met de baslijn van de tuba en de zingende zaag voor een gemoedelijke ambiance die door het intreden van de anderen wat gaat zwalpen voor het nummer uiteindelijk geleidelijk aan lijkt in te storten. Een mooi slot voor een bijzonder leuke ep.
