Metalcore heeft zijn pareltjes, maar die zijn gering en neigen dan ook meestal meer naar extreme metal (Neaera, Maroon, ...). Het genre is vooral een plaag die bestaat uit vele gezichtsloze trendy groepjes die graag veel emo en breakdowns in hun metalcore plaatsen. Het Amerikaanse The Autumn Offering behoort dan ook tot deze categorie, wat de biografie ook moge beweren. Het is niet omdat een groep gitaarsolo's heeft dat het onmiddellijk om echte metal gaat, integendeel. Daar is het nieuwe album van deze emometalcoreband het bewijs van. Het gaat hier trouwens veel meer om emo/popmuziek dan om metal.
'Fear Will Cast No Shadow' heet het dingetje en als deze cd een soort van angst moet voorstellen, dan zal die angst inderdaad niet veel schaduw of ziel hebben en eerder staan voor het typische soort tienerangsten. Opener 'From Atrophy to Obsession' is hier het duidelijke bewijs van: een aardige doch nutteloos uitgedachte melodieuze gitaarriff zet in en daarop volgen een aantal elementen die de echte dooddoeners van deze plaat zijn. Het gezeur van zanger Matt McChesney is daar de grootste van en de onnodige en slecht uitgevoerde breakdowns winnen de tweede plaats. De gitaristen van The Autumn Offering laten nochtans zien dat ze goede muzikanten zijn, zo zijn de gitaarsolo's zeker in orde. De keerzijde van de medaille laat zich echter gemakkelijker en sneller zien: het gebrek aan zielvolle, sterke melodieën voor de refreinen, de irrelevante riffs, de irritante en soms valse poppy zang van McChesney (ook al is zijn rauwe raspende brul wel aardig bij momenten) en de drums die nooit eens kunnen variëren op uptempopartijen. Er is daarenboven echt geen enkele track op 'Fear Will Cast No Shadow' die origineel, onvoorspelbaar of boeiend is: het gaat eerder om een reeks incoherente nummers, daar de brute stukken die gewoontjes klinken totaal niet gaan met de melige, nog saaiere melodieuze partijen.
Er is een ziekte in metal en hardcore en The Autumn Offering is daar met hun afschuwelijke en voorspelbare popmuziek een van de oorzaken van, naast consoorten Trivium, Avenged Sevenfold en Bullet for My Valentine. Nu maar hopen dat deze bands eens gaan beseffen hoe nutteloos en hoe principeloos ze bezig zijn en er hun conclusies uit trekken.
Meer over The Autumn Offering
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
