Voor de belachelijke groepsnaam heeft het Britse Test Icicles twee excuses. Twee van de drie van de groepsleden zijn nog maar 19 en ze hadden een groepsnaam voor ze muziek hadden. Toch is de naam niet helemaal misplaatst, want hun muziek trapt de luisteraar eerst in zijn ballen om hem vervolgens nietsontziend met een ijspegel om de oren te slaan. Dat doen ze met een chaotische mengeling van rock, punk, metal en beats die uitblinkt in snelheid, geluidssterkte en agressiviteit. Het schreeuwen van de 25-jarige zanger Rory Aggwelt doet de rest van de regelrechte aanslag.
De singles 'Boa vs. Python' en 'Circle.Square.Triangle' zijn veruit de betere nummers. De sterkte zit hem in de wisselende accenten en de verzorgde opbouw, maar het geheel balanceert steeds op het randje tussen georkestreerde noise en ongestructureerd lawaai. Toch zorgt de opzwepende bas in veel nummers voor een strakke lijn, zoals in 'Maintain the Focus', dat één van de frissere nummers is en een mooi evenwicht vindt tussen spanning en anarchie. De overige nummers, zeker die op het einde van de plaat, borduren te vaak voort op één riff of een klein ideetje en kunnen veel minder boeien. De grote uitzondering daarop is afsluiter 'Party on Dudes (Get Hype)' dat zo rock 'n roll is dat het een hoger in-your-face-gehalte heeft dan opener 'Your Biggest Mistake'. Opmerkelijk is ook nog 'Dancing on Pegs', dat nog het best omschreven kan worden als op hol geslagen hoempapa-muziek met veel distortion.
Alle liedjes op 'For Screening Purposes Only' onder de categorie 'eenvoudig vertier' plaatsen zou Test Icicles oneer aandoen. Hun rechttoe-rechtaan aanpak werkt in bepaalde nummers uitstekend en live moet dat het publiek van zijn sokken blazen. Toch komt de opvallende stilte na het album als een welkome afwisseling.
Meer over Test Icicles
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
