Nederland en death metal: het lijkt wel een huwelijk gemaakt in de hemel (of is dat eerder hel?). Immers, de Noorderburen slagen er quasi constant in om bruut en pakkend voor de dag te komen in een brede waaier aan death metalstijlen. Illustere namen als Sinister, Gorefest, Asphyx, Centurian of Pestilence zijn immers niet van de poes, en dat gaat zo maar door. Aan het rijtje van meer dan uitstekende death metalbands mag overigens dit Temple toegevoegd worden, want wat de heren hier laten horen, smaakt naar meer!
'Structures in Chaos': de titel had niet beter gekozen kunnen worden. De band grossiert immers in bijzonder frenetieke en technische metal, die niet alleen zodanig bruut is dat spontaan de broek afzakt bij een hele schare luisteraars, maar die tegelijkertijd een groot technisch vernuft laat horen, verpakt in bijzonder degelijke songs. De gitaarlijnen en geschifte soli gaan soms alle kanten tegelijk uit, en toch blijft het geheel aanspreken en soms zelfs bijzonder groovy tekeer gaan. Die aanpak legt Temple geen windeieren, en het is meer dan duidelijk dat hier geen beginners aan het werk zijn.
Wie resoluut kiest voor sfeer of midtempo gebeuk, is er echter aan voor de moeite. De heren raggen aan een rotvaart doorheen negen bloederige lappen hondsbrutaal metaal. Links en rechts mag even een korte adempauze het geheel luchtiger maken, maar dat is telkens voor even. De botte hakbijl gaat er los door. Met uitschieters als opener 'Rituals of Marduk', het iets slepender 'Dead Sun Festival' (met een ronduit heerlijk paar riffs!) of 'Among Ravens': alles past binnen het plaatje van extreme technische metal en toch blijft het genadeloos boeien tot het einde. Een aparte vermelding misschien nog voor de oerkreet en hondsbrutale strot van A.J. van Drenth, die niet alleen geweldig bulderend door de boxen schalt, maar die het nog presteert om op te vallen binnen een gigantische horde aan brulkikkers.
Temple komt ogenschijnlijk uit het niets met een death metalschijf om vingers en duimen bij af te likken. Een hoge graad aan speltechniek wordt hier naadloos gekoppeld aan pakkende en interessante songs, waarbij de productie ook nog eens top is. Misschien zijn er dit jaar nog betere death metalschijven, maar het staat buiten kijf dat Temple met dit album een gooi doet naar verrassing van het jaar!
