Het duo Teledroom bestaat uit the Ordinary Seamen (Filip Gheysen) en ene wio. Volgens de persbio zijn ze beiden 'homerecorders', maar van gekunstelde en in bedenkelijke klankkwaliteit gerealiseerd opnames is hier geen sprake. Dit zou trouwens ronduit dodelijk geweest zijn voor de muziek die een puur en glashelder geluid nodig heeft om tot haar recht te komen. De nummers op 'Two Twos' nemen immers alle tijd en geven die ook aan de luisteraar om in het geluid te kruipen: klanken als effen en fel gekleurde vlakken die door lang staren (luisteren) intenser en intenser worden. Riedels van akoestische gitaar, lage en lang doorklinkende drones, klikkende elektronica, lichte ruis, beatjes, echo-effecten en af en toe een stem sluiten op elkaar aan, gaan in elkaar over of contrasteren.
Hoewel de muziek vaak op herhaling gebaseerd is, is het niet het herhalende dat het meest beklijft. Door kleine maar permanente veranderingen gebeurt er steeds iets en ontstaan tracks die een quasi oneindige eb- en vloedbeweging realiseren. Zo wordt de getokkelde gitaar in 'The Bible of Aesthetics' gedurende minuten aangedikt tot een hele horde gitaren die allemaal hun akkoord in een eigen ritme spelen. Dit geluid blijft maar groeien en versmelt geleidelijk aan tot één hoge klank die als een felle lichtbundel in de richting van de luisteraar priemt. In 'Set Sail Son' speelt dan weer een canon van verstoorde elektronica de hoofdrol. De stemmen van deze muzikale achtervolging komen steeds dichter op elkaar tot ze één vloeibare klankmassa worden. Hoewel beide tracks meer dan 10 minuten duren, slagen de trage maar steeds aanwezige muzikale veranderingen er in de aandacht geheel bij zich te houden.
Andere tracks zijn gevoelig korter en bevatten meer of duidelijkere verwijzingen. Zo wordt 'My Ordinary Gardrobe' gedragen door een asymmetrisch gitaarmotief dat heel wat mogelijkheden kan bieden, maar die door de beperkte uitwerking niet helemaal benut worden. 'Are You a Widow' plaatst dan weer stem, elektronica en gitaar in totaal verschillende, niet meteen samenhorende toonaarden en maatsoorten samen tot een bizarre collage. De opmerkelijkste referentie duikt op in 'We Did Not Mean to Hurt Glasvocht', waarbij de lang aangehouden drone een doedelzakeffect oproept. Aangevuld met een volkse gitaarmelodie is de sfeer van Schotse Highlands hier nooit ver weg.
Een mooi klinkende cd in de meest primitieve betekenis van het woord. Glashelder, haarscherp en daardoor de ervaring meer dan waard. En 'ervaring' betekent hier meer dan enkel 'beluistering'.
Meer over Teledroom
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
