Tussen de opname van deze Belgische cd (in oktober 2001) en de verschijningsdatum (maart 2004) liggen meer dan twee jaar. Veel artiesten zouden waarschijnlijk ziek worden van de gedachte dat hun materiaal zo lang op een release moet wachten. Wat immers met de eventuele artistieke evolutie die een groep/muzikant in al die tijd doormaakt? Gelukkig hoeven Mark Thijs (alias 'Tee') en zijn begeleidingsgroep zich hierover geen zorgen te maken: het genre dat zij beoefenen, de blues, is in alle opzichten tijdloos. Op een jaartje meer of minder komt het ongetwijfeld niet aan; de muzikale tradities waaruit deze heren hun inspiratie putten gaan immers al meer dan een halve eeuw mee. Op 'Lights On' stapt Thijs in de voetsporen van zijn grote voorbeelden (waaronder B.B. King, T-Bone Walker, Louis Jordan) en hoewel het resultaat bezwaarlijk verrassend of origineel genoemd kan worden, bewijzen Thijs en groep dat ze de muzikale erfenis van deze klinkende namen moeiteloos in ere houden.
De achttien nummers op dit album zijn allemaal onopgesmukte, no-nonsense bluessongs, rechttoe rechtaan gespeeld door zes perfect op elkaar ingespeelde muzikanten. Drums (Willie Maze) en basgitaar (Renaud Lesire) zorgen voor een ijzersterk fundament waarover het Hammond B3-orgel (Ernesto Zvar), de saxofonen (Jan Boeckaerts, Stefan Thaens) en de leadgitaar (Thijs) lustig soleren. Alle instrumenten hebben een aangenaam warme, 'analoge' klankkleur die perfect past bij het livekarakter van deze muziek. Een minpuntje is dat Thijs' gitaar nogal amateuristisch in het geheel gemixt is: zijn solo's klinken niet genoeg verstrengeld met het geheel en het lijkt alsof ze tijdens een overdub zijn toegevoegd. Het is ook jammer dat Thijs zijn kwaliteiten als mondharmonicaspeler nooit benut. Het instrument zou zeker passen op ruigere tracks als 'Tru Song' of 'Easy Bait' (een song waarvan de groove gerust nog wat 'vettiger' mocht).
Anderzijds zorgt Thijs voor voldoende variatie door de blues in tal van gemoedstoestanden te brengen: zo klinkt hij erg 'blue' en 'down' op 'That's How Cold', op 'Little Girl' is hij dan weer de uitbundigheid zelve. Er wordt ook vrolijk inspiratie geput uit andere muzikale genres, zoals de rock 'n' roll ('Tru Song') of de country ('Little Bittle Story'). Enkele nummers zijn instrumentaal, waaronder 'Bouncin'', dat door de prominente orgelklank wel een performance van de sixtiesband Booker T. and the MGs lijkt. Het is wel een nadeel dat de achttien songs op 'Lights On' niet echt een geheel vormen: deze cd lijkt eerder een verzameling singles in plaats van een echt 'album'. Achttien nummers en een totale speelduur van bijna een uur, dat is immers wat van het goede teveel om de aandacht van de luisteraar van het begin tot het einde vast te houden. 'Lights On' lijkt vooral een (sterke!) staalkaart te zijn van wat Thijs en zijn groep live kunnen presteren.
Meer over Tee
Verder bij Kwadratuur
Interessante links