'In the Loop', het nieuwe album van tenorsaxofonist Ted Nash en zijn kwintet Still Evolved, presenteert een aangename mix van energieke (hard) bop verbreed met klagende melancholie, ruimte voor langgerekte solo's en af en toe een snuifje coolere invloed. Hoewel 'In the Loop' een zeer herkenbaar algemeen klankidioom heeft, zakt de plaat toch niet weg in al te voor de hand liggende dooddoeners. Er is ruimte voor variatie tussen strak omlijnde thema's met het volledige ensemble en veel vrijere passages waar vaak slechts één instrument overblijft om expressie te geven aan wat het maar wil.
Mainstream primeert op 'In the Loop', maar laat dat vooral geen afschrikmiddel zijn. Deze plaat heeft alles in petto wat op een goede jazz-plaat te horen moet zijn. De plaat trekt zich rustig op gang met 'Kensington High'. Een mijmerend en lang uitgesponnen thema van trompet en sax laten de plaat niet van de eerste seconde ontploffen, maar warmen de luisteraar perfect op. 'Gritty Ditty' gaat al een stapje verder. Met een fijne laid back groove zorgt dit nummer voor een onweerstaanbaar tapijtje waarop Marcus Printup (trompet) en Nash zich volop mogen uitleven met rauwe en energieke solo's. Na deze twee zeer verschillende nummers is er eindelijk plaats voor het titelnummer: een eerder hardbop-melodie. De precieze en heldere speelstijl van zowel pianist Frank Kimbrough als drummer Matt Wilson zorgen voor een licht en transparant geheel. Met 'Zaba's Dream' in het midden van de plaat wordt wat gas terug genomen. Ted Nash kan in deze tragere ballad zijn lyrische capaciteiten ten toon spreiden met een zeemzoete, uitgesponnen saxmelodie. Titels zijn misleidend en zo heeft het volgende nummer, 'The Cubist', alles behalve een rechthoekig karakter. Een glijdende melodie van trompet en sax die met een beetje vertraging voorbij glooien. Het daarop volgende 'Durning's Dance' is een nummer met vele gezichten. Een reeks van klagende aanroepingen vormt de inleiding. Eens trompet, bas, sax en opnieuw bas hun aanhef uitgesproken hebben, begint een eerste traag kabbelend thema. Dit thema is op haar beurt slechts een inleiding op wat de kern van dit nummer eigenlijk inhoud: een opgewekte swing die ontegensprekelijk uitnodigt om de voeten te bewegen. Na een tijdje lost deze opstoot van energie op zijn beurt de teugels wat om plaats te maken voor een tragere, iets introvertere melodie. Het lijkt wel alsof er iets mis is gegaan op de dansvloer en daar achteraf over gefilosofeerd wordt. Het nummer eindigt met hetzelfde klagende thema waarmee het een tien minuten eerder begon. Het korte slotnummer 'Push' kent een geleidelijke opbouw. Gebruik makende van alle mogelijke geluidjes die maar uit een drum te halen zijn legt Matt Wilson een fijn schuifelend tapijtje waarop de andere instrumenten zich met pulserende akkoorden langzaam in het verhaal komen mengen. Pas tegen halfweg het nummer krijgen de andere instrumenten een wat gevarieerdere taak toegewezen. Trompet en sax dialogeren in een opgewonden melodische ontwikkeling om dan plots in mijmeringen weg te zakken en het nummer en de plaat te laten uitsterven.
Ted Nash en zijn kwintet Still Evolved begeven zich op 'In the Loop' geen centimeter van het mainstream pad en hun grote verdienste is dat dit op geen enkel ogenblik storend werkt. Met negen gevarieerde nummers vullen ze iets meer dan drie kwartier muziekgenot dat per luisterbeurt beter wordt.
Meer over Ted Nash & Still Evolved
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
