Synesthesie is het combineren van verschillende zintuigen in een uitdrukking als bv. schreeuwende kleuren. Het is eveneens een nieuwe progressieve rockband uit Groot-Britannië die nu hun zelfgetitelde debuut op de wereld loslaten. Eigenlijk is dit alles het geesteskind van een enkele jonge muzikant die hoorbaar de platencollectie van de ouders heeft doorplozen en volop ondergedompeld werd in de wondere wereld van King Crimson, Yes en vele anderen. Het resultaat is een verdacht volwassen plaat die progrockfans vast zal kunnen bekoren.
Hoewel Synaesthesia ondertussen een volwaardige band is geworden (altijd handig om te gaan optreden), blijkt het geheel ontsproten e zijn aan de geest van Adam Warne. Deze twintigjarige multi-instrumentalist heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt door alles zelf te willen doen, maar doordat hij de creatieve controle compleet behield, is dit album bijzonder consistent geworden. Aftrappen doet Warne met het uitgebreide 'Time, Tension & Intervention', een epos van twintig minuten waarbij de geest van prog-grootheden rondwaart. Het nummer is een achtbaanrit die varieert tussen lekker stampende rockmomenten, ingetogen sferische partijen en boven dat alles de saus van tegendraadse ritmestructuren die het geheel niet al te hapklaar maken. Nochtans vloeit alles netjes over en geeft Warne blijk van een verrassend overzicht.
Hierna mogen de songs een tikkeltje gebalder en blijft de muzikant/vocalist mooi op dezelfde sferen doorgaan. Hoewel het geheel mogelijkerwijs te zacht uitvalt voor metalfans, zal niemand kunnen ontkennen dat er enorm veel werk en tijd in de composities is gekropen en dat loont. Toegegeven, niet alles passages zijn even memorabel en er zijn een paar dode momenten waar Warne de trappers een tijdje verliest, maar deze krachttoer bewijst wel dat hij het in zich heeft om uitgesponnen prog-epen te pennen die nazinderen.
Synaesthesia is een groep die ogenschijnlijk uit de gloriedagen van de progressieve rock gekatapulteerd werd naar het heden en zo klinkt het ook: lekker retro met hier en daar een frisse, moderne toets. Als dit debuut nu al zo straf is, wat gaat dat dan geven wanneer Warne nog een paar jaartjes ouder en rijper is?
