Het Zwitserse Sybreed is nooit een band geweest die zich snel snel van een album af maakte. 'The Pulse of Awakening' was een softere kant van de heren, dat vooral opviel aangezien het album daarvoor – 'Antares' – loeihard was. Met 'God Is An Automaton' keren de jongens meer terug naar hun hardere zelf, zonder evenwel de sterkere elementen van hun toegankelijke zijde te verloochenen. Het gevolg is een veel completer album dan voorheen, dat eveneens een stuk donkerder klinkt dan het veel poppier 'The Pulse of Awakening'.
Opener 'Posthuman Manifesto' leunt nog betrekkelijk goed aan bij de voorganger, vooral omdat er nog vrij veel cleane vocalen aanwezig zijn. En toch valt ook hier al de wijziging te horen: de gitaren beuken terug een pak harder en de drums zijn veel en veel machinaler van inzet. Dat geeft het geheel een pompend karakter dat voor de rest van de schijf gehandhaafd wordt.
Sybreed is trouwens erg kwaad, getuige tracks als 'Hightech Versus Lowlife', 'Downfall Inc' of 'The Line of Least Resistance': het hersenloos doorbeuken van 'Antares' heeft weliswaar plaats geruimd voor veel opener composities (vooral het aandeel van de toetsenpartijen is erg uitgebreid), maar in de grond wint de band aan overtuigingskracht omdat er zoveel subtiele elementen in het geheel zitten die nergens in de weg staan van de kracht die de songs in de basis bevatten.
Afsluiter 'Destruction and Bliss' is wel een wat vreemde eend in de bijt: om te beginnen duurt het nummer vrij lang naar Sybreed-normen, en zitten er veel intermezzo's in met enkel keyboards, wat het geheel ergens een welhaast soundtrack-achtige atmosfeer geeft. Het is weer eens iets anders, maar het botst soms wat met de toegankelijker tracks die eraan voorafgaan.
Waar de vorige keer de cleane zang soms wat eentonig werd, is daar deze keer hard aan gewerkt. Niet alleen is de rauwe schreeuwzang veel meer aanwezig, er zit gewoon meer variatie in de toonhoogtes bij de kleine zang en waar vroeger de melodische zanglijnen wat te veel op elkaar leken, heeft elke song nu een apart karakter.
'God Is An Automaton' is een sterk Sybreed-album met alle ingrediënten die deze jongens zo lekker maakt. De songs zijn puik, het geheel klinkt als een klok en de mix van agressie en melodie is deze keer bijzonder sterk uitgewerkt.
