Na hun goed ontvangen debuutalbum 'Memory Lane' en de daaropvolgende nominatie voor een ZAMU-award in 2004, leek het begin 2005 finaal mis te lopen voor Patrick Bruyndonx en Raffaele Brescia en hun kersverse dansproject Sweet Coffee. Problemen met de platenmaatschappij en voortdurende spanningen met de toenmalige zangeres Samia Verdeyen hadden de groep in een impasse doen belanden en lange tijd zag het er naar uit alsof hun muzikale avontuur al na één plaat afgelopen was. Het uit de hemel vallen van r&b-zangeres Bibi Diabokua deed het tij echter keren en na maanden van onzekerheid kon Sweet Coffee een tijd geleden dan toch een tweede langspeler uitbrengen.
Ondanks de gedwongen 'personeelswissel' is er eigenlijk weinig veranderd aan de werkwijze en muziek van Sweet Coffee. Het nieuwe album 'Perfect Storm' bouwt hoorbaar voort op het gelikte dancegeluid van zijn voorganger, al komen ook de zwarte soulinvloeden van zangeres Bibi hier en daar voorzichtig om het hoekje loeren. Het eerste half uur komt het trio echter nauwelijks verder dan enkele flinterdunne uitstapjes in populaire elektronische genres als lounge, broken beat, triphop, drum & bass en deephouse. Tracks als 'My Mind', 'Keep On Running' of 'Candyman' mogen dan nog zo'n perfect gebalanceerde muziekjes zijn en stuk voor stuk catchy melodieën en meezingrefreinen bezitten, ze druipen zozeer van de spreekwoordelijke muzikale stroop dat ze té 'kleverig' worden en bijna al hun aantrekkingskracht verliezen. Gelukkig krijgen de songs vanaf het vermakelijke 'Ain't The Blues (Saxolude)' al snel iets meer om het lijf. Bibi Diabokua's zeemzoete soulstem staat nog steeds centraal, maar de arrangementen en mixen gaan langzaamaan iets minder als hitlijstmateriaal klinken. Tekstueel zijn 'Love Have You Around', 'New Day' en 'Second Time Around' nog steeds behoorlijk luchtig, maar door hier en daar een extra synthmelodie toe te voegen of juist weg te laten en geluidsgewijs het zaakje wat meer 'punch' te geven lijken de heren Bruyndonx en Brescia hun housetracks ditmaal eerder te richten op de clubdansvloer dan op de radio. Sweet Coffee bewaart blijkbaar graag het beste voor op het laatst, want met 'Don't Let Me Wait Too Long' levert de groep een broeierig staaltje loungepop met internationale allures af. Bibi's hese fluisterzang over een minimale slome drumbeat, een vette baslijn en wat vintage gitaar-, sax- en orgeltoetsen, veel meer heeft het trio niet nodig om een mens rode oortjes te bezorgen. 'Lost In Tears' is vervolgens melancholische 'trippop' van een fijn kaliber, terwijl titelsong 'Perfect Storm' met zijn 80's retrosynths en -filters sterk doet denken aan een vergeten, maar ijzersterke groep als Bomb The bass.
Al bij al is dit een plaat die moeilijk te categoriseren valt. Het gros van de dancesongs op 'Perfect Storm' lijkt ontworpen voor hitlijstsucces met typische pop-arrangementen, -melodieën en -zanglijnen. En toch is er ook ander, minder oppervlakkig, ja, muzikaal dieper werk terug te vinden, wat doet vermoeden dat Brescia, Bruyndonx en Diabokua veel meer in hun mars hebben dan wat ze hier presenteren. Sweet Coffee krijgt momenteel 'airplay' op zowel Radio Donna, Studio Brussel, als Radio 1, dus dat (internationale) succes waar de groep duidelijk achter jaagt lijkt alvast verzekerd. Laat ons dus hopen dat de mensen achter dit project binnenkort hun talenten ook voor iets minder hapklare dingen gaan gebruiken. Mogelijkheden zijn er te over, nu de wil nog.
Meer over Sweet Coffee
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
