De heren van de bear metal zijn terug! Nou ja, het beestje moet een naam hebben, en Svölk heeft die benaming gekozen voor hun smeuïge mix van stoner en stevige hard rock. Het lijkt nog niet te lang geleden dat 'Svölk 'em All' het daglicht zag, maar technisch gezien was dat een heruitgave van hun debuut, dus ondertussen is er wel wat tijd overheen gegaan. Heeft dat gevolgen gehad voor de sound van deze jongens? Hoegenaamd niet! Wie de voorganger goed vond, kan deze moeiteloos in huis halen.
Vanaf de eerste tonen van 'Living by the Sword' is het feesten en gaan geblazen. Svölk heeft nog altijd de kunst onder de knie om vrij rechtdoorzee en eenvoudige riffs pakkend te maken en alles te laten swingen als een tiet. Dat is hoegenaamd geen sinecure, want het gevaar bestaat natuurlijk dat het geheel te simplistisch gaat overkomen of dat er simpelweg te weinig pakkende riffs voorhanden zijn. Eerste hoogtepunt is zonder twijfel 'Painbringer' dat met een loeier van een hoofdriff de toon zet en de hoofden genadeloos op en neer laat gaan.
Die bluesy aanpak zet zich natuurlijk consequent door voor de rest van de schijf en in dat opzicht leunt Svölk wat aan bij de muziek van Danzig: diezelfde atmosfeer en die rechttoe-rechtane aanpak werkt bij beiden wonderwel. Het grootste verschil is hier wel de zang, die bij Svölk nooit vals is en meer neigt naar de tonen van een goed bij stem zijnde Ozzy.
Dat leuke beukende effect zit quasi constant in 'Nights Under the Round Table', al leunt de band een paar keer voorzichtig aan bij langzamere doom metal, iets wat zonder twijfel een nieuwigheid in de sound is, maar tevens iets dat net een tikje minder goed werkt. Svölk is gewoonweg beter in het pretentieloos doorgaan en die vertragingen halen letterlijk en figuurlijk de vaart wat uit de plaat.
Geen echte verrassingen op deze nieuwe Svölk, maar dat hoeft ook niet. Aan de eindmeet blijft dit gewoonweg goed gespeelde, handig meezingbare hard rock/metal zonder kapsones, en dat dit kan smaken, bewijst de kunde van deze jongens.
