‘46’ werd de wereld ingestuurd met een filmpje van de eerste track ‘Irréligion’, ondersteund door satanische beelden in donkere sepiakleuren. Op de achtergrond is een industrieel productieproces te horen van ruw geschraap en gebeuk op een vastgelegd tempo. Tussen de pulsen van dit power ritme klinken apocalyptische hoorns die van het stuk een epische opener maken en voorvechters van de zwaardere genres doen watertanden.
De artiest van deze muziek is Sonic Surgeon, een project ontstaan in 2008 van de Fransman Atlan Frédéric. Die was voordien al te horen in de noise georiënteerde groepen LETOH, Rumble Crumble en Iniram Oniram. Sonic Surgeon lijkt op dit album vooral niet goed te kunnen kiezen tussen genres. Hij wisselt tussen elektro, darkwave, rock, en industrial wat hem een allegaartje oplevert waarmee hij niemand kwaad wil doen. Het gevaar van deze tactiek is dat veelzijdigheid al eens durft verwateren in onbeduidendheid: vlees noch vis.
Er zijn vele korte en abstracte stukken op dit album te vinden die de langere nummers aan elkaar knopen. Het probleem hiermee is dat velen gewoonweg te kort zijn om hun duistere karakter neer te zetten. Dat is jammerlijk want het zijn vooral deze bitse sfeermakers die het halen van de energierijke tracks die teveel verwijzingen hebben naar de (ondertussen) uitgemolken EBM uit de jaren ’80.
Soundscapes zoals ‘Programme’, ‘Velvet’, ’16 bits’ en ‘Beau temps’ die eerder in hun kalmte de atmosferische dieptes opzoeken zijn kwalitatief sterk maar komen in hun context en lengte niet tot hun recht. Het contrast mag er in ieder geval zijn met afwisselingen als ‘Rude paysan un peu fragile’ vol gebrul en hoog krijsende geluiden of het traag slopende maar weinig originele ‘Propos ordinaires’ dat zo van Front 242 had kunnen komen. In zijn dark ambient nummers laat Sonic Surgeon zich van zijn beste kant horen. ‘Votre lettre ne m’est pas parvenue’ bevat een onheilspellend klankpallet vol glitches en pulsen dat gemakkelijk nog een 5-tal minuten langer had mogen duren.
Het enige nummer waar Sonic Surgeon echt mee scoort is ‘Agronomie’ dat een degelijke lengte kent. Hier trekt hij resoluut de noise-kaart en speurt het geluidsspectrum af met laag, knorrende bassen en hoog piepende sinustonen. De ongeschaafde textuur laat huiveringwekkende sporen na. ‘46’ had met zijn 19 nummer(tje)s en totaal verschillende bonustrack ingekort mogen worden naar minder maar langere nummers van één orde en wel liefst die van de dark ambient. Het resultaat is maar half werk en dat is nu eenmaal niet genoeg.
