Sunn O))) (spreek uit als 'sun') maakt sinds de eeuwwisseling atmosferische, grotendeels instrumentale doom metal. Het duo in de zwarte pijen Stephen O'Malley en Greg Anderson wordt sinds de release van 'Black One' uit 2005 min of meer aanvaard als de voortrekkers van het genre. Sunn O))) besloot na een tournee met labelgenoten Boris, een Japanse experimentele trashmetalband, samen een plaat op te nemen. 'Altar', het bizarre en geniale resultaat, zou wel eens het beste kunnen zijn dat elk van beide bands totnogtoe heeft geproduceerd. Toch een waarschuwing: het effect van dit soort muziek wordt exponentieel vergroot door een 'aangepast' volumegehalte.
Sinds het debuut in 2000 heeft Sunn O))) zich steeds meer verwijderd van pure dronemuziek en lieten de twee geluidskunstenaars stilaan meer externe actoren hun steentje bijdragen aan de doorgaans ellenlange tracks. Zo waren er op vorige releases al af en toe drums en zang te horen, wat de kwaliteit van de nummers (en ook de bekendheid van de groep) niet ten kwade kwam. De indrukwekkende Boris-drummer Atsuo krijgt op 'Altar' dan ook een belangrijke rol toebedeeld. Daarnaast werden tijdens de voorbije tournee de gitaren al eens ingeruild voor keyboards, wat tot spectaculaire resultaten leidde in de zogeheten 'Moog Ceremonies'. De laaggestemde gitaren van Borisleden Takeshi en Wata worden hier gekoppeld aan O'Malleys en Andersons overstuurde keyboards, wat tot een waarlijk ruggengraatbrekende wall of sound leidt waar Sunn O))) noch Boris op hun respectievelijke meesterwerken 'Black One' en 'Pink' toe in staat waren.
'Etna' begint met gevarieerde drone/feedback waarin pas na bijna zes minuten een eerste riff kan worden ontwaard. Vervolgens gaat Takeshi loos in een ultrasonisch gitaarduel met zichzelf dat door merg en been snijdt. De echte glansrol op 'Altar' wordt weggekaapt door countryrockzangeres Jesse Sykes van The Sweet Hereafter, een op het eerste gezicht onwaarschijnlijke keuze die perfect blijkt te werken. 'The Sinking Belle (Blue Sheep)' is dankzij Sykes' bijdrage Sunn O)))'s eerste echte lied. Begeleid door Takeshi (delaygitaar) en O'Malley (piano) zingt ze haar woorden met dromerige fluisterstem, die nog dagenlang in het hoofd van de luisteraar zal rondspoken. Wata is op haar beurt te horen op 'Fried Eagle Mind' en weet met haar lieflijke stem ternauwernood het hoofd boven water te houden in de oceaan van donkere echo's.
Orgelpunt van 'Altar' is 'Akuma No Kuma', een verwijzing naar Boris' 'Akuma No Uta' uit 2005, waarin Joe Preston zijn stem door een vocoder jaagt terwijl Atsuo met zijn Kodostokken drums en gong beroert. Preston is bekend als bassist van de legendarische metalgroep The Melvins, alsook van zijn werk met Earth, zowat de uitvinders van de moderne drone en dus een belangrijke invloed op Sunn O))). In het midden van 'Akuma No Kuma' doen O'Malley en Anderson dan plots hun intrede met apocalyptisch klinkende moogs, alsof ze met een Wagneriaanse tonenstorm de aarde willen schoonvegen.
'Altar' bewijst dat Sunn O))) zijn pioniersrol nog lang niet heeft uitgespeeld. De externe bijdragen blijken zoals steeds gekozen op grond van de aard van de tracks, eerder dan naambekendheid, getuige de manier waarop de genodigden uit hun gebruikelijke element worden gehaald en bewogen worden tot een zichzelf overstijgende prestatie. Waar de band met 'Black One' het oor van de wereld te pakken kreeg, weten ze met deze plaat hun genie te bevestigen. Hun samenwerking met Boris verenigt eenieders krachten in een ontzagwekkend meesterwerk en doet hopen dat de bands op een mooie dag de stap zullen zetten officiëel te versmelten.
Meer over Sunn O))) & Boris
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
))__Boris_-_Altar-150x150.jpg)
