In 2012 overleed Mitch Lucker, de frontman van waarschijnlijk 's werelds meest populaire deathcoreband: Suicide Silence. Een klassiek geval van “live fast, die young”, waarbij de brave man stierf door een motorongeval al dan niet gerelateerd aan drankmisbruik. Een hele generatie deathcorefans was plotsklaps hun posterboy kwijt maar de band besloot om niet bij de pakken te blijven zitten en verder te gaan. Om hun frontman te eren, werd wel een behoorlijk uitgebreide tributeshow op poten gezet die – eerlijk is eerlijk – van een hoog niveau is.
Suicide Silence vat de essentie van deathcore vrij goed: beuken, rammen en hakken, met superlogge vertragingen (breakdowns), bijzonder diepe brulzang gemixt met schril gekrijs en occasioneel wat geflipte melodietjes op gitaar die eigenlijk vooral dienen om aan te geven dat er een nieuwe riff aankomt. Wanneer de groep op zijn hardst en snelst te keer gaat, vlamt het geheel flink door. Echt memorabele hooks zijn er misschien niet, maar soms is brute kracht ook voldoende om loos te gaan. Suicide Silence schakelde een hele rist gastzangers in voor deze show, veelal uit vergelijkbare acts als bv. Job For A Cowboy. Hierdoor valt er iets erg hard op: quasi elke deathcorefrontman klinkt als zijn collega's. Misschien vreemd, maar enkel Winds of Plague-vocalist Johnny Plague heeft een herkenbaar stemgeluid, al de andere deathcoremannen zijn inwisselbaar. Dat doet geen afbreuk aan de muziek van Suicide Silence, maar het is wel opvallend. Maar dat maakt ook dat songs als 'Destruction of a Statue' of 'The Price of Beauty' gewoon blazen en knallen, zoals het hoort.
Opvallender is de Black Sabbath-cover 'Die Young', met Machine Head's Robb Flynn op zang. Even een ingetogen moment dat vooral bewijst wat een sterke zanger Flynn is en iets minder wat de sterke punten zijn van Suicide Silence. Ook 'Roots Bloody Roots' van Sepultura (met Max Cavalera) is een leuke cover, maar voegt eigenlijk bitter weinig toe aan het album.
Voor de fans van Suicide Silence is dit album (of de DVD) quasi verplichte kost, al is het maar om de beste songs van deze groep bij elkaar te hebben in een liveregistratie, met leuke gastbijdragen. Aan de andere kant, wie de reguliere albums al in bezit heeft, heeft hier niet noodzakelijk veel aan. Een aardig eerbetoon aan een muzikant die te jong is vertrokken naar de eeuwige jachtvelden, dat geeft dit kleinood. Niet meer, niet minder.
