Sommige cd's kunnen alleen al opvallen door hun lay-out. Een mooi doosje dat een winterlandschap voorstelt, versierd met wat kunstige tekeningen van dieren die men tegenkomt in een bos of rond een meer, lokt meteen eenieders aandacht.
Grafisch kunstenaar Sufjan Stevens brengt met 'Michigan' (voluit: 'Sufjan Stevens presents: Greetings from Michigan, The Great Lake State') een album dat een op het eerste zicht aangename mix van bijzonder rustige country en blues biedt. Een gitaar, een keyboard, zelfs een xylofoon en een trompet: alle ingrediënten zijn aanwezig. Opener 'Flint (For the Unemployed and Underpaid)' is machtig integer. Stevens' zachte stem, soms gesteund door achtergrondzang die voor de hoge tonen zorgt, komt mooi tot uiting in de eerste nummers. Helaas weet hij van geen ophouden en zijn er naast de mooie – door maatschappelijke problemen getinte – teksten vanaf 'Detroit, Lift Up Your Weary Head! (Rebuild! Restore! Reconsider!)' weinig lichtpunten. Dat nummer is dan wel reeds het achtste – vijftien tracks overigens op het derde album van deze Amerikaan – maar qua tijdsduur gaat het dan van kwaad naar erger. In theorie zou het album meer dan een uur luisterplezier in beslag kunnen nemen maar het geheel is te eentonig. Stevens lijkt wat te zeker van zichzelf en hij ratelt drie nummers lang meer dan zeven minuten (met een piek van 9:23) door. Wat als ingetogenheid troef begon, wordt te lang uitgesponnen en dan kan men al snel spreken van melancholie. De eindeloze herhalingen maken het er niet fraaier op, en het gaat hier niet om het refrein. Moest het écht geen cd zijn, je zou bij een aantal nummers na een klein minuutje naar de platenspeler wandelen om te kijken of de plaat al dan niet blijven hangen is. 'Redford (for Yia-Yia & Pappou)' is op het eind echt de vreemde eend in de bijt: het zo goed als instrumentale nummer doet denken aan een wat zweverige Enya. Afsluiter 'Vito's Ordination Song' kan die echter niet aanhouden en herhaalt, herhaalt en herhaalt tot het slaapverwekkend wordt. Een hoogtepunt komt er overigens niet: wachten op Godot is Stevens niet vreemd.
Was Stevens op het elan van de eerste twintig minuten kunnen doorgaan, 'Michigan' was een must geweest in de cd-collectie van iedere zichzelf respecterende muziekliefhebber. Zoals dit album zijn er jammer genoeg dertien in een dozijn. Om het met de subtitel van de vijfde track 'Oh Detroit, Lift Up Your Weary Head' aan de heer Sufjan Stevens proberen duidelijk te maken: 'Rebuild! Restore! Reconsider!'
Meer over Sufjan Stevens
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
