Sinds de heropstanding van een der grootste technische death metalbands is de concurrentie glansloos naar de prullenmand verwezen. Er is immers geen enkele andere band die zo feilloos technisch als pakkend songs kan creëren als Suffocation. Voorganger 'Souls to Deny' was alleszins een schot in de roos. Het nieuwe titelloze album gaat niet alleen verder waar 'Souls to Deny' ophield, maar doet er zowaar nog een schepje bovenop, waardoor een rasechte moloch van bijbelse proporties ontstaat.
Deze band viel niet enkel op omwille van hun genreverbrijzelende songmateriaal, maar ook omdat de voornaamste songschrijvers twee zwarte heren zijn, namelijk gitarist Terrance Hobbs en superdrummer en jazzfanaat (!) Mike Smith. Zij slagen er telkens opnieuw in om de essentie van onvoorspelbare death metal te vatten in grillige songs mét kop en staart. Heel even werd gevreesd dat het riffwerk van voormalig gitarist Doug Cerrito gemist zou worden, maar zowel Hobbs als nieuwkomer Guy Marchais bewijzen dat de band ook zonder Cerrito meedogenloos kan toeslaan. Nochtans is 'Suffocation' geen makkelijk album: de band heeft er voor gekozen hun grenzen alweer flink te verleggen, wat in hun tak geen sinecure is. Het geluid van de schijf zit behoorlijk vol en er wordt aan een stevig tempo doorgeharkt. Om niet over kop te gaan houdt drummer Mike het relatief eenvoudig en zorgt ook de oerkreet van frontman Frank Mullen voor verrassingen, aangezien hij behoorlijk goed verstaanbaar is. De loeiende en gierende solo's zijn nagenoeg verdwenen of in ieder geval flink naar de achtergrond geschoven. Dit lijkt op het eerste gehoor jammer maar zoals elk album van de heren is ook deze een groeiplaatje en eens de derde luisterbeurt voorbij nagelt 'Suffocation' zich onwrikbaar vast in het geheugen. Nucleaire explosies als 'Abomination Reborn', het haast groovy 'Creed of the Infidel' en het als vanouds cryptische 'Translucent Patterns of Delirium' bijten zich als een opgenaaide pitbullterriër vast aan de keel. 'Entrails of You' lijkt voor de hand liggend, zowel tekstueel als muzikaal, maar is het zeker niet.
In elk domein zijn er leiders en volgelingen; de heren van Suffocation zijn onbetwist leiders. Op plaat onnavolgbaar maar live ronduit verpletterend nemen zij trots de banier van de death metal in de vuisten terwijl anderen slechts kunnen volgen in ontzag. Suffocation blijft geniaal zonder weerga.
Meer over Suffocation
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
