Legendes sterven nooit. Dat is een ongeschreven regel die death metalhelden Suffocation bij deze meteen bewaarheid doen worden. Immers, het is al een dikke tien jaar geleden dat nog iets van Suffocation werd vernomen, toen ze er toen het bloederige hakbijltje bij neerlegden. Zo kwam een eind aan één van de grondleggers van de technische death metal.
Sinds die roemrijke tijd zijn er bijzonder veel bands opgedoken die de stijl van Suffocation navolging gaven. Net als collegae Morbid Angel, Cannibal Corpse en Deicide verbond Suffocation technisch vernuft aan ingenieus songschrijverschap. De reden voor de reünie is onbekend, maar laat dat een zorg wezen. De hamvraag is namelijk of 'Souls to Deny' Suffocation opnieuw in het voetlicht kan lanceren na die tien jaar rust. Het antwoord kan zonder twijfel als een dikke, vette "Ja!" geïnterpreteerd worden. Het is net alsof de tijd is blijven stilstaan want alle typische ingrediënten die de band zo aantrekkelijk maakten zijn volop aanwezig. Het drumwerk is solide als een colonne bulldozers op speed. Mike Smith hamert het geheel aan een rotvaart bij elkaar en gooit vrolijk ingewikkelde drumroffels en –breaks in de mix. Het gitaarwerk is ook niet te versmaden. Op een bed van loodzware mokerriffs worden subtiele en tegendraadse melodielijnen gegooid die het geheel die Suffocation-touch geven. Dat wil kortweg zeggen dat deze muziek niet hapklaar geserveerd wordt. Deze death metal zit sterk in elkaar maar vergt makkelijk een drietal luisterbeurten vooraleer er sprake kan zijn van enige grip op de songs. Op het eerste gehoor gaan ze namelijk nogal van de hak op de tak. Goede voorbeelden hiervan zijn opener 'Deceit', het krakende titelnummer of loeier 'Subconsciously Enslaved'. Hyperkinetische riffs worden gecompleteerd door het gegil en gerochel van gediplomeerde brulkikker Frank Mullen, die als vanouds lekker diep gaat en met zijn gegrom rechtstreeks naar de halsslagader vliegt.
Tien jaar is lang, zeker in de muziekindustrie. Er is echter geen vrees dat Suffocation niet meer mee zou kunnen in de hedendaagse scène. Hun sound werd vaak gekopieerd maar nooit geëvenaard en daar is 'Souls to Deny' het perfecte bewijs van.
Meer over Suffocation
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
