Het duo Stray Dogs bestaat uit Frederik Meulyzer (drums, elektronica) en Koenraad Ecker (gitaar, cello en elektronica), die elkaar kennen uit het Marcelo Moncada Space Quartet. Het album ‘Intangible States’ bevat muziek die het duo maakte voor de gelijknamige audiovisuele performance.
Van de eerste tot de laatste seconde is te horen hoe secuur Meulyzer en Ecker het muzikale materiaal weten te hanteren. Het geluid is gaaf en goed gedoseerd, waarbij de akoestische instrumenten, de manipulatie ervan en de “zuivere” elektronica mooi in balans gebracht worden. De acht tracks op de cd klinken afzonderlijk heel homogeen. Elk nummer vertrekt van een duidelijk te definiëren sound en is gebouwd rond een muzikaal basisidee. De variatie is dan ook eerder te vinden tussen de tracks onderling, waardoor de cd best als één suite beluisterd kan worden. Bovendien is het schijfje met een duur van veertig minuten vlot verteerbaar bij zo’n integrale luisterbeurt.
Door het gebruiken van verschillende samenspelvormen en kleuren kan het duo zich op ‘Intangible States’ in verschillende gedaanten laten horen. Het openende ‘Usine Ephémère’ is een van de meest sfeervolle tracks. Elektronische plof- en knettergeluiden staan tegenover scherpe, aangestreken cimbalen die de luisteraar in een digitale grot sturen waar het water van het plafond druipt. De onregelmatige metriek maakt het samenspel hier losser. Wanneer in andere nummers het metrum strakker getrokken wordt en de gitaar zorgt voor harmonisch breed geramde of naklinkende akkoorden, zitten de twee regelrecht in het postrockvaarwater. Veel verfijnder klinkt ‘History Slept’ met zwellende bastonen, diepe pulsen en kleine, nauwkeurig geplaatste hogere klanken die dit nummer laten klinken als een lome dubstep take van een gemillimeterde Alva Noto release.
Het knappe geluid kan echter niet verbergen dat er binnen de nummers weinig grote manoeuvres te bespeuren zijn. Bovendien is wat er gebeurt en wanneer zo voor de hand liggend dat de muziek voorspelbaar dreigt te worden. Kleine breaks duiken op waar ze volgens de vaste regels van de genres (of het nu elektronica of postrock is) horen te liggen, waardoor de cd klinkt als wat die eigenlijk ook is: een deel van een groter geheel.
Enkele tracks ontsnappen aan dit soundtracksyndroom. Boven de knap gelaagde elektronica van ‘Transmissions’ blijft een gitaarpartij steeds verder ontwikkelen en ‘Undercurrent’ wordt verrijkt met een wat slepende en mankende groove waarbij een stemsample en het geluid (net iets grover van korrel) het nummer verrijken ten opzichte van de andere tracks.
Het valt niet te ontkennen dat ‘Intangible States’ heel mooi en afgewerkt klinkt De dosering en de balans in de nummers zijn indrukwekkend. Spannend is de muziek helaas zelden te noemen. Mogelijk krijgt de luisteraar dat er wel bij wanneer hij luisteraar-toeschouwer wordt bij de hele audiovisuele performance en daarvoor zijn er in 2011 nog mogelijkheden. In binnen- en buitenland.
