Er zit misschien een zeldzame bacterie in het drinkwater van Chicago die verantwoordelijk is voor de koers die jazzmuzikanten uit die stad zetten. Maar een tweede verklaring die iets plausibeler lijkt, is de Chicago's Association for the Advancement of Creative Musicians (of kort gezegd de AACM). Dat is geen bacterie maar een stroming die sinds een slordige 30 jaar een serieuze invloed uitoefent op de jazz uit Chicago. Een eclectische freejazz, die veel invloeden van buitenaf in haar spel betrekt, is haar avontuurlijk trademark. Ook Sticks & Stones speelt in de lijn van deze traditie.
Objectief en muziektechnisch beschouwd zijn de leden van dit trio natuurlijk geen kleine garnalen. Matana Roberts blaast warme altklanken helder aan en heeft een specifieke articulatie ontwikkeld op haar instrument. Ze balanceert tussen een nonchalant en een krachtig omlijnd spel. Die twijfel legt in haar spel een mistig sfeertje dat past in het archetype dat mensen er van de Windy City op nahouden. Chad Taylor en Josh Abrams zijn vaten vol ervaring en doen misschien een belletje rinkelen van hun werk bij het Chicago Underground, jawel, Duo/Trio/Quartet en Orchestra. Abrams is een meer dan degelijke bassist en Taylor drumt in een bepaalde, eveneens melancholisch aandoende, toonaard. Het is evenwel snel duidelijk dat de jazz die dit trio speelt, blijft steken in een lage versnelling. Snelheid, verrassingen en hoogtepunten zijn zeldzaam op dit album en zoals reeds aangehaald, de sfeer op 'Shed Grace' is er één van stroeve meewarigheid. Een nummer dat gemakkelijk boven de rest uit schiet is 'Colonial Mentality'. Een tamelijk opgewekte melodie die zich blijft herhalen terwijl op de achtergrond een zinderende bas het nummer diepgang bezorgt.
In zijn geheel beschouwd is 'Shed Grace' geen echte knaller maar er zijn passages die de wakkere luisteraar zeker drie of vier keer zal terugspoelen omdat ze toch een zekere droevige magie in zich dragen.
Meer over Sticks & Stones
Verder bij Kwadratuur
