De 43-jarige virtuoos Steven Mead is al meer dan tien jaar de meest gerenommeerde en misschien zelfs beste euphoniumspeler ter wereld. Met 34 cd's als solist of gastsolist is hij tevens diegene met de meeste opnames. Na een periode als eerste euphonium bij de intussen ter ziele gegane Sun Life Band en vervolgens de Desford Colliery Band, besluit hij in 1989 om zich volledig toe te leggen op een solocarrière. Behalve cd-opnames vallen hieronder ook optredens en masterclasses over de hele wereld en heeft hij een hele reeks studieboeken op de markt gebracht. Verder heeft hij een eigen lijn mondstukken bij fabrikant Denis Wick en adviseert hij instrumentenfabrikant Besson. Ondanks de steevast hoge kwaliteit van al zijn werk, is het succes hem niet naar het hoofd gestegen en naar verluidt behoort hij zelfs tot de betaalbare en sympathiekste topsolisten.
'A Tribute To My Childhood' luidt de ondertitel van deze cd. Op zesjarige leeftijd debuteerde Mead inderdaad in de Junior Boscombe Band op cornet, om dan later via de alto en de bariton over te stappen naar de euphonium. Met nostalgie is het altijd opletten geblazen dat men niet in meligheid sukkelt. Mead omzeilt die klip echter met een selectie die zowel werken uit het repertoire van de Salvation Army bevat als uit de klassieke en brassbandwereld. De cd kent een aantal plechtige momenten met een licht melancholische ondertoon, zoals de voor Derick Kane geschreven werken 'Locomotion' (gebaseerd op een spiritual) en het filmische en heroïsche 'There Will Be God'. Jammer voor Kane zorgt Steven Mead voor een veel beklijvendere uitvoering. Met zijn virtuositeit slaagt Mead erin om ook de andere Salvationwerken 'We'll All Shout Hallelujah' (de eerste solo die hij ooit speelde met de Boscombe Band) en het moeilijke 'My Unchanging Friend' opvallend fris te doen klinken zodat een buitenstaander nooit aan het stoffige imago van het Leger des Heils moet denken. 'A Quiet Place' is een buitenbeentje: met behulp van multitracking speelde Steven Mead hier de vijf euphoniumpartijen in zonder verdere begeleiding.
Tot het zogenaamde wereldse werk behoren 'Deep Inside The Sacred Temple' van Georges Bizet, dat hij al meermaals bracht met zijn vader, die nog steeds actief en intens musiceert. Daarom is het een beetje jammer dat Steven hier zelf de twee partijen van het duet inspeelde, zonder vader Rex Mead. Peter Grahams 'The Holy Well' is een prachtige melodie die komt uit 'On Alderley Edge', het plichtwerk op de Britse Nationale Brass Band Kampioenschappen in 1997. Een ander werk dat op solistenwedstrijden ongetwijfeld indruk maakt is het voor de Zwitserse euphoniumsolist Thomas Ruedi geschreven 'Banjo And Fiddle'. Hoogtepunt van deze cd is echter de 'Slavische Fantasie'. Dit prachtige werk van Carl Hohne, een heerlijke mix van cadenza's en zigeunermuziek, werd door Peter Graham al voor brassband gearrangeerd voor de cd van de doofstomme slagwerkster Evelyn Glynnie en de Black Dyke Band en het is deze versie waarop Mead zich baseert.
'Locomotion' behoort zonder meer tot Steven Meads beste werk en blijft overeind naast cd's als 'Oration' en 'The Essential Steven Mead'. Dat ligt zeker niet aan de keuze van het repertoire, dat niet aan dat van laatstgenoemde cd's kan tippen, wel aan de overtuiging en het speelplezier waarmee Steven Mead en de Boscombe Band hun verhaal brengen.
Meer over Steven Mead & Boscombe Citadel Band
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
