Steve Hackett zal altijd een gouden plaatsje krijgen in de progrockwereld. Toen de man in 1970 het nog ietwat twijfelachtige Genesis vervoegde met zijn compositietalenten en vooruitstrevende gitaartaptechniek (Eddie Van Halen? Wie?), duurde het niet lang voor één van 's werelds grootste proggroepen van de grond kwam. Eind jaren zeventig verliet Hackett de groep toen ze volgens hem een te commerciële weg insloegen en richtte hij het virtuozenclubje GTR op met ondere andere Yes-snarenplukker Steve Howe. Ook zijn experimentele solocarrière hoeft niet onder te doen: 'Wild Orchids' is zo maar even zijn twintigste studioalbum, maar Hackett is duidelijk nog lang niet uitverteld.
Dat deze meneer snareninstrumenten kan bespelen, laat dat alvast duidelijk zijn. Hij doet er echter ook iets erg interessants mee, wat niet altijd een even grote constante is in de gitaarwereld. Hackett heeft in elk geval bijzonder goed begrepen hoe men een - in de volste zin van het woord - gevarieerde plaat moet maken. Aftrapper 'A Dark Night in Toytown' is pompeuze poprock met castagnetten, een waterig orgeltje, fonkelende belletjes en een volledig orkest. Een goeie ouwe seventies-gitaarklank (die direct aan Brian May doet denken, niet toevallig één van Hacketts grootste voorbeelden) begeleidt 's mans zachte stemgeluid. 'A Girl Called Linda' (mét xylofoonsolo) klinkt daarentegen als een zomerse kruisbestuiving tussen jazz en pop, 'To a Close' doet dankzij polyfone zang zelfs aan een kerkmotet denken en 'Ego and Id' gaat na een industrial-introotje probleemloos over in een jaren-negentig-Floydiaans lied met een Steve Vai-achtige gitaarsolo. Twaalf akoestische snaren en een harp zorgen ervoor dat de dromerige ballad 'Set Your Compass' zo van een vroege Genesisplaat geplukt zou kunnen zijn, ware het niet dat een Keltische fluit alles fijntjes afrondt. Het tussendoortje 'Why' is een jaren veertig big band-deuntje van dertig seconden begeleid door ijl fluitende wind; 'The Fundamentals of Brainwashing' is loungy pop met een episch refrein; de monumentale afsluiter 'Howl' zorgt voor dreigend slepende hardrock met een noisy gitaarsolo én een pianoimprovisatie; 'She Moves in Memories' is dan weer pure klassieke muziek. Doet het woord 'jukebox' misschien een belletje rinkelen?
Desalniettemin is 'Wild Orchids' een perfect samenhangend album, waarvan vier nummers een extra vermelding verdienen. De Dylan-cover 'Man in the Long Black Coat' begint bluesy dankzij slidegitaar en mondharmonica, maar verandert plots in een Iers folkdeuntje met vlekkeloos passende americanagitaartjes over Hacketts diepe basstem. Het ijzingwekkende 'Wolfwork' zou dan weer een perfecte horrorsoundtrack kunnen zijn: strijkers, kerkklokken, speelgoedgeluidjes, een kinderkoor en een raspende stem die gebukt gaat onder de distortion... een dergelijke combinatie zorgt steeds voor het gewenste resultaat. Het schitterende 'Waters of the Wild' lijkt wel een George Harrison-compositie: oosterse percussie en exotische sitars gaan de dans aan met psychedelische keyboards en panfluiten. Later komen ook allerhande geluidseffecten en een sopraansax het geheel opfleuren, waarna strijkers, een Engelse hoorn en donderende drums alles uitleiden in stijl. Het grillige pièce de résistance van dit album is tenslotte het epische experiment 'Down Street', waarin Hackett een psychopatische vertelling doet in een vervormde stem die het midden houdt tussen die van Frank Zappa en Tom Waits. Op de achtergrond prijkt - naast een eenzame accordeon - ook een hele resem achtergrondgeluiden, die ervoor zorgt dat het lied overgaat van een geflipt circus in overdrive naar een zuiderse cafédans annex lugubere dodenmars naar een filmisch theatrale pianocoda in enkele seconden. Nou ja, het is weer eens wat anders, nietwaar?
Niet enkel progliefhebbers van de oude stempel, maar ook jongere luisteraars die het afwisselende experiment niet schuwen zullen enorm van deze 'Wild Orchids' kunnen genieten. Steve Hackett doet zijn reputatie alvast alle eer aan met dit niet steeds even gemakkelijke, maar over de gehele lijn interessante en overtuigende album.
Meer over Steve Hackett
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
