Wie Stereophonics ooit op podium aan het werk zag, kan maar tot één slotsom komen: verpletterend. Zonder enige moeite steekt dit energieke vijftal met zijn doortastende britpop livebands als Oasis of Manic Street Preachers naar de kroon. Op 'Live from Dakota', een integrale weergave van een concert uit de 'Language.Sex.Violence.Other' tour uit 2005, is dat goed te merken. De ruwe energie van de groep in combinatie met een charismatische zang is mooi geregistreerd. Een playlist van zo'n twintig nummers staat garant voor anderhalf uur stevig gitaarwerk. Dankzij beperkte manipulatie in de studio is bovendien het live-gevoel prima overeind gebleven, waardoor deze dubbele cd met half gesloten ogen en op een stevig volume de luisteraar de concertzaal in katapulteert.
Wie Stereophonics ooit op podium aan het werk zag, moet deze cd hebben. Daarmee is het meteen verteld. De plaat presenteert rock zoals rock zou moeten klinken en toont een band in topvorm. Hits als 'Maybe Tomorrow', 'Dakota' of 'The Bartender and the Thief' krijgen een stevige push-up dankzij overdonderend live gitaarwerk en de vrij hese stem van Kelly Jones. Een lichte reverb op de eindklank weerspiegelt de galm in de zaal en een uitzinnig publiek doet zijn best om tussendoor gehoord te worden. Met erg toegankelijke en vlotte rocknummers weet Sterophonics inmiddels al zo'n vijf platen lang te overtuigen. De groep weet liedjes met een vrij eenvoudige structuur met solo's, intermezzo's en op- en neerdeinende ritmiek om te toveren tot krachtige livesongs waarin meezingbare refreinen als heuse statements door de zaal klinken. Met name die typische britpopklank en die samen gezongen frasen zorgen er een beetje voor dat de groep toch enigszins aanleunt bij Oasis en maakt dat 'Live from Dakota' wat doet denken aan diens dubbele liveplaat 'Familiar to Milions'. Zeker wanneer Stereophonics er een vraag- en antwoordspel op nahoudt in 'Deadhead' gaat deze vergelijking op. Toch bevat deze cd een stuk meer punch. Het tempo ligt vaak hoog en de totaalklank van klaterend drumwerk, schreeuwerige zang en voluit gespeelde gitaarpartijen overdondert. Hoewel die gitaren stevig durven tieren en razen in wervelend solowerk, gaat Stereophonics gelukkig nooit over de schreef. Door regelmatig gas terug te nemen en frontman Jones enkel met piano of akoestische gitaar te begeleiden, zorgt de show voor unieke 'intieme' momenten waarbij soms zelfs een traantje mag weggepinkt worden. Echt veel tijd is daar echter niet voor. Als een stomende machine wordt de setlist verder afgewerkt en enkele kleine woordjes voor het meer dan vijfduizendkoppige publiek zijn de enige momenten van werkelijke rust. Bij wijze van extra en probeersel krijgt de luisteraar er bovendien een nog onuitgegeven nummer bij ('Jayne') en een moeilijk vindbaar b-kantje ('Carrot Cake and Wine'): beiden nestelen zich met evenveel energie tussen de rest van het stevige aanbod.
De kwaliteit is prima, het geluid krachtig en de setlist omvat een mooie collectie 'best of'-hits naast nieuw werk. 'Live from Dakota' is een pracht van een concertregistratie. Het is misschien een beetje te betreuren dat de groep op het vasteland niet dezelfde sterstatus geniet als op het Britse continent. Dat het aantal echt bekende nummers op deze dubbele cd daardoor op één hand te tellen is, mag echter niet deren. Na anderhalf uur live Stereophonics is de repeat-toets al snel ingedrukt.
Meer over Stereophonics
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
