Dik twee jaar na de release van zijn debuutalbum, pakt ex-Pavement frontman Stephen Malkmus uit met een tweede volwaardige plaat. 'Pig Lib' is het resultaat van een intense samenwerking van de uit Oregon afkomstige Malkmus met zijn 2-koppige band The Jicks. In dit knotsgekke Malkmus verhaal hebben alle partijen duidelijk hun eigen inspraak gehad. Vandaar dat deze CD, ten spijt van de vele harde Pavement fans, nog meer afwijkt van het eenvoudige lo-fi indie geluid van weleer. De frisse opgewektheid is gebleven maar heeft plaats moeten maken voor een complexere structuur waarbij de stem van Malkmus en om mekaar cirkelende gitaren centraal staan. Een stem die het overigens helemaal niet zo nauw neemt met toonhoogte en standvastigheid, maar daardoor wel heel typerend overkomt.
De eerste minuut van 'Pig Lib' is een olijke intro van een dartel, akoestisch gitaarspel. En dan begint een vreemde gekte. Malkmus maakt er een spel van om met de luisteraar te sollen. De aanvankelijk schijnbaar eenvoudige goed gevoel nummers maken soms onverwachte bokkensprongen. Klassieke pop harmonieën met steevaste hammond ondertoon monden uit in lange, slepende gitaarpartijen. Tegenritmen en kwartmaten zijn schering en inslag. 'Pig Lib' is, net zoals de titel doet vermoeden, één brok humor en muzikale gekte. Bij het opgefokte 'Sheets' wordt dit benadrukt door opgewekt handgeklap en in 'Animal Midnight' zelfs met een expliciet spottende lach.
Stephen Malkmus schotelt op deze tweede plaat aanvankelijk erg mooie en luistervriendelijke kamermuziek voor die aangenaam op de lachspieren inwerkt. Naarmate de CD vordert, komen er echter best wat meer gewichtige muziekmomenten opduiken. Een eerste virtuoos solomoment dat het verder nogal introverte '(do not feed the) Oyster' doormidden splijt kondigt dit alvast aan. Af en toe duren deze instrumentale tussenpozen zelfs vrij lang en breken op deze manier het vlotte en opgewekte tempo van de plaat. In 'Witch Mountain Bridge' (wat een titel alweer!) ligt het intermezzo zelfs even loodzwaar op de maag. De overstuurde gitaar van Malkmus blijft maar janken en jengelen. Het duurt een tijdje vooraleer dit gevoel goed en wel verteerd is. Temeer daar in het voorlaatste nummer '1% of one' plots weer zo'n vrij bombastisch moment aanbreekt en zelfs en heuse noisemuur van gitaar- en drumgeweld wordt opgetrokken. Vlotte pop wordt even omgetoverd in harde psychedelica en lo-fi wordt distortion. Een erg virtuoos spel van afwisselende ingetogenheid en opklimmende climaxen maakt duidelijk dat Malkmus niet enkel de spot drijft, maar het ook ernstig kan menen. Tegen het einde van deze 'Pig Lib' aan komt dat wel nogal zwaar en moeilijk over. Het contrast met de goed gevoelmuziek in het begin is wel erg groot geworden. Vandaar dat het resterende 'Us' ook in zo'n zware muzikale omkadering is geplaatst. Achteraf bekeken zijn het ook wel deze uitgesproken muzikale intermezzo's die het sterkst blijven nazinderen. En daarmee eindigt 'Pig Lib' dus een stuk serieuzer dan ze begonnen is. Het vergt enige inspanning, maar al bij al is dit een erg mooie, opbouwende plaat.
Meer over Stephen Malkmus and the Jicks
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
