Het is onrechtstreeks te danken aan drummer Daniel Humair, dat de plaat van dit gelegenheidsensemble tot stand is gekomen. Stéphane Kerecki, een bassist met reeds twee trioalbums op zijn naam, was enkele jaren geleden namelijk op zoek naar een extra saxofonist voor een ambitieus derde album. De ancien Humair, bracht hem om die reden in contact met de Amerikaanse saxofonist Tony Malaby en die bleek perfect in het plaatje te passen. Op ‘Houria’ wordt Malaby geconfronteerd met de compositorische wereld van Stéphane Kerecki, die bol staat van de Afrikaanse en Arabische invloeden.
Tony Malaby werd niet zomaar even uitgenodigd om acte de présence te geven met enkele solo’s, om op die manier het prestige van de plaat op te krikken. Kerecki geeft hem een volwaardige plaats in de groep en dus niet alleen als solist. Er werd zelfs speciaal een stuk voor hem geschreven (‘Suite for Tony’), dat later op vraag van Malaby qua compositorische inhoud echter werd gehalveerd. Malaby is dan ook een vrije vogel als muzikant en heeft niet veel meer nodig heeft dan een basismelodie om zichzelf te lanceren. Toch is ‘Houria’ voor de Amerikaan algemeen beschouwd nog steeds meer gecomponeerd dan voor hem de gewoonte is. Melodieuze thema’s of refereinen zoals in ‘Macadam’ en ‘Palabre’ zijn normaal gesproken minder zijn terrein. Op de drie veel te korte duo-stukken samen met Kerecki, is Malaby duidelijk beter in zijn sas met typische, ijle loopjes die niet gebonden zijn aan een ritme of metrum. Jammer genoeg worden deze duetten steevast beperkt tot ongeveer een minuut lengte.
De goed in het gehoor liggende verstrengeling van jazz met Arabische en Afrikaanse geluiden, heeft meer dan eens een aanstekelijk resultaat. Het polyritmische werk van Thomas Grimmonprez en Stéphane Kerecki is hier meestal voor verantwoordelijk. Een uitdagende puslerende partij van de contrabas en een simpele counter van de percussie is vaak genoeg voor het opstarten van de groepsdynamiek, zoals op de machtige titeltrack ‘Houria’. De melodietjes die hierbij worden opgepikt zijn vaak speels en hebben slechts aanvankelijk een vreemd karakter. De oosters geïnspireerde deuntjes worden namelijk in een harmonisch vertrouwde omgeving geplaatst, wat de plaat op elk moment toegankelijk maakt maar soms ook minder spannend. Toch wordt de opwinding in de meeste stukken gegarandeerd door het duo Tony Malaby en Matthieu Donarier. Opvallend is hun leuke wisselwerking op sopraansax, een instrument dat op ‘Houria’ uitgebreid aan bod komt. Vooral bij Malaby vliegen de gensters er af wanneer hij even wat vrijheid wordt gegund. Dit blijken echter momenten om te koesteren, want de groepsinteractie lijkt op sommige momenten wat op automatisch piloot over te schakelen, waardoor de luisteraar het gevoel krijgt dat er veel meer in deze groep zit dan ‘Houria’ laat horen.
Kerecki lijkt zich vooral te hebben bekommerd over de afwerking van deze plaat, waarop foutjes niet worden getolereerd. Logischerwijs resulteert dat in een album dat voorzichtigheid uitstraalt, wat de veeleisende jazzfanaat zeker niet altijd zal kunnen bekoren.
Meer over Stéphane Kerecki Trio feat. Tony Malaby
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
