Met zijn zopas verschenen debuutalbum 'Insight Inside' wil de Belgische fluitist en componist Stefan Bracaval de luisteraar uitnodigen om kennis te maken met zijn muzikale wereld. De cd bestaat dan ook – op het nummer 'River Man' na – volledig uit composities van Bracaval zelf. Ook deel uitmakend van zijn muzikale universum zijn de dwarsfluit en basfluit, twee instrumenten die in de jazzwereld zelden gebruikt worden en eerder met klassieke muziek geassocieerd worden. Maar net deze veelvuldige mogelijkheden passen perfect binnen het eclectische karakter dat Bracaval nastreeft in zijn jazzcomposities.
Al meteen in het eerste nummer wordt een zijstap gemaakt naar een ander muziekgenre, in dit geval de volksmuziek. De eenvoudige en meezingbare melodie in de fluit, de versieringen van de melodie en het opzwepende ritme in de drum en gitaar dragen allemaal bij tot de volkse atmosfeer van het nummer. Ook de invloed van Bracavals opleiding als klassieke musicus komt tot uiting in een aantal composities, onder andere in 'La Noche'. Maar hoewel de opbouw van de melodie in de fluit en de begeleiding door de gitaar hier vrij klassiek van structuur zijn, blijft de jazz toch steeds op de achtergrond aanwezig. In de swingende nummers 'Timemark' en 'Children's Game' bewijst Bracaval dat ook de dwarsfluit een prominente plaats kan innemen binnen een klein jazzensemble. Speelse en groovy melodieën wisselen hier af met stevige improvisaties op de fluit, waarna ook plaats wordt gemaakt voor de gitaar. Ook de voor jazz typische percussieve klanken van de fluit komen aan bod op deze cd en zorgen alweer voor een nieuw geluid: het zuiderse karakter van het nummer 'Peñon' wordt op deze manier alleen maar versterkt.
Dat Bracaval de dialoog met andere genres en culturen centraal stelt in zijn muziek, blijkt het duidelijkst in de titeltrack. Het nummer baadt volledig in een oosterse en mystieke atmosfeer, die voortvloeit uit de unieke combinatie van de basfluit en de double bass. Het warme en diepe timbre van de basfluit vermengt zich met dat van de bas, en zorgt zo voor tot nog toe ongehoorde, maar wondermooie klanken. Dit introspectieve komt ook voor in het rustige 'Arcadie', waar opnieuw gefocust wordt op het samenspel tussen deze lage instrumenten. De bijdrage van de andere drie muzikanten tot dit unieke geluid mag zeker niet uit het oog verloren worden. Gitarist Hendrik Braeckman fungeert hier niet alleen als begeleider, maar neemt ook een aantal improvisaties voor zijn rekening. De ritmische basis wordt verder gelegd door bassist Werner Lauscher en drummer Marc Léhan, die ook geregeld de ruimte krijgen om te soleren.
Als luisteraar heb je, na het beluisteren van deze cd, het gevoel dat een heel nieuwe wereld voor je open gegaan is. Een wereld vol nieuwe klanken en mogelijkheden, die het resultaat zijn van een gedurfde – maar geslaagde – instrumentencombinatie.
Meer over Stefan Bracaval
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
