Wie op zoek gaat naar vernieuwing en experiment binnen de brassbandmuziek, kan niet om de Noorse bands heen. Met Eikanger-Bjørsvik Musikklag en Stavanger Brass Band op kop, gaven de Noren de voorbije decennia altijd opnieuw de beste Britse dirigenten carte blanche om het genre op te frissen. Howard Snell en Ray Farr gaven meermaals te kennen dat ze hun ei beter daar kwijt konden dan in eigen land. Zo ook Allan Withington, die behalve dirigent bij Grimethorpe Colliery eigenlijk vooral Stavanger Brass Band en het Philharmonisch Orkest van Bergen leidt. 'Jabulani' bevat ongeveer het programma dat de band als speciale gast te berde mocht brengen op Brass in Concert 2008 in Gateshead, waarmee ze verbazing en bewondering oogstten. De combinatie van uitstekend gebrachte en toegankelijke muziek met een originele aanpak is daar debet aan.
Zo is het titelnummer een erg mooie bewerking van een song van Ladysmith Black Mambazo, met bastromboniste Ingvild Rosenberg in de hoofdrol van stamleider. Opener 'Flamenco' is misschien nog verrassender: een exotische folkmelodie met wisselende 5/8- en 6/8-maten waar de brassband zich tussen Afrikaans aandoende percussie en een vrouwelijke koorzang mengt. Met 'Mambo To Go' en de bekende tango 'La Cumparsita' blijven ze in dezelfde zomerse sferen. Tussendoor is er een prachtig lyrisch moment met 'Reflection – Rejoice' waarin cornettiste Eva Bortne soleert.
Het tweede luik van de cd is het programma dat de brassband van het galaconcert op hetzelfde gebeuren voorstelde. Gedurende veertien korte werken, vaak slechts flarden en deels gecomponeerd door Jostein Stalheim, wordt een ontmoeting voorgesteld tussen Grieg, Elgar en koningin Victoria. Hoewel tijdgenoten, hebben de twee heren elkaar hoogstwaarschijnlijk nooit ontmoet. De Freudiaanse ondertoon is in dit muziektheater (met radiopresentator en brassbandicoon Frank Renton als verteller) erg subtiel: Grieg die in het stijve, victoriaanse Engeland arriveert en tot rust komt bij Elgar. De turbulente trip naar Albion dient als intro voor de Noorse componist zijn 'Storm and Homecoming' en lijkt op het brassbandlijf geschreven. De rust nadien komt tot uiting in 'What A Wonderful World' (met Neil Gallie op trombone) en Elgars 'Nimrod'. Voorzichtig wil Grieg de Noorse muziek (middels zijn 'Morning') introduceren maar Elgar en zeker koningin Victoria verzetten zich. Met 'Anitra's Dance' geeft ze te kennen dat alles normaal is maar Grieg is geobsedeerd door de wens Elgar te ontmoeten (het agressieve 'Stomptation' en 'Can't Take My Eyes Off You'), waarna zijn ongepast gedrag wordt afgekeurd. Met de prelude uit de 'Holberg Suite' toont Grieg zich voortaan eervoller te zullen gedragen.
Hoewel humor op plaat meestal maar één keer leuk is, verliest het verhaal na herbeluistering absoluut niet aan zeggingskracht, integendeel zelfs. Al was het maar vanwege de erg vrolijke sfeer die de muziek uitstraalt, dit is een klasseplaat die op een slechte dag de zon in huis brengt.
Meer over Stavanger Brass Band
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
